شعاعلر | بشنجى شعا | 197
(180-203)

دنياده متساند هيچ بر خانَدان و متوافق هيچ بر قبيله و منوّر هيچ بر جمعيت و جماعت يوقدر كه، آلِ بيتڭ خانَداننه و قبيله‌سنه و جمعيتنه و جماعتنه يتيشه‌بيلسين


أوت يوزر قدسى قهرمانلرى يتيشديرن و بيڭلر معنوى قوماندانلرى اُمّتڭ باشنه گچيرن و حقيقتِ قرآنيه‌نڭ مايه‌سى ايله و ايمانڭ نوريله و إسلاميتڭ شرفيله بسله‌نن، تكمّل ايدن آلِ بيت، ألبته آخر زمانده شريعتِ محمّديه‌يى و حقيقتِ فرقانيه‌يى و سنّتِ أحمديه‌يى (ع‌ص‌م) إحيا ايله، إعلان ايله، إجرا ايله، باش قوماندانلرى اولان بيوك مهدينڭ كمالِ عدالتنى و حقّانيتنى دنيايه گوسترمه‌لرى غايت معقول اولمقله برابر، غايت لازم و ضرورى و حياتِ إجتماعيۀِ إنسانيه‌ده‌كى دستورلرڭ مقتضاسيدر


يگرمنجى مسئله: گونشڭ مغربدن چيقماسى و زميندن دابّة الأرضڭ ظهوريدر


امّا گونشڭ مغربدن طلوعى ايسه، بداهت درجه‌سنده بر علامتِ قيامتدر. و بداهتى ايچون، عقلڭ إختيارى ايله باغلى اولان توبه قپوسنى قپايان بر حادثۀِ سماويه اولديغندن تفسيرى و معناسى ظاهردر، تأويله إحتياجى يوقدر. يالڭز بو قدر وار كه: اﷲ أعْلَم، او طلوعڭ سببِ ظاهريسى: كُرۀِ أرض قفاسنڭ عقلى حكمنده اولان قرآن اونڭ باشندن چيقماسيله زمين ديوانه اولوب، إذنِ إلٰهى ايله باشنى باشقه سيّاره‌يه چارپماسيله حركتندن گرى دونوب، غربدن شرقه اولان سياحتنى، إرادۀِ ربّانى ايله شرقدن غربه تبديل ايتمكله گونش غربدن طلوعه باشلار. أوت أرضى شمس ايله، فرشى عرش ايله قوّتلى باغلايان حَبْلُ اﷲِ الْمتين اولان قرآنڭ قوّۀِ جاذبه‌سى قوپسه؛ كُرۀِ أرضڭ ايپى چوزولور، باشى بوش سرسرى اولوب عكسيله و إنتظامسز حركتندن گونش غربدن چيقار. هم مصادمه نتيجه‌سنده أمرِ إلٰهى ايله قيامت قوپار دييه بر تأويلى واردر

سس يوق