شعاعلر | اون دردنجى شعاع | 651
(559-861)

٧١. مدرسه‌لرڭ و تكيه‌لرڭ قپانماسندن، أذان و قامتده ”اﷲ أكبر“ دينيلمه‌مسندن، بونلر آخر زمان علامتلرندن صاييلديغندن، إنقلاب حركتلرينه قارشى بر قيشقيرتمق ايستديگى آڭلاشيلمشدر


ج - قرق سنه أوّل بر ايكى حديثڭ تأويلنى بيان ايتديگمى و ديانت رياستنڭ علماسنڭ يڭى ايجادلرينڭ فتواسنه قارشى اون بش سنه أوّل يازديغم بر رساله‌يى ردّ ايتمه‌يوب بڭا ايليشمدكلرى حالده، بو مسئله‌يى شيمدى مدارِ بحث ايتمك عدليه قانونيله هيچ بر مناسبتى يوق. مقامِ إدّعا أسكى نقراتى تكرار ايدوب، بيڭ دره‌دن صو طوپلامق نوعنده إسناد ايتمه‌سى؛ هم ياڭليش، هم خطا، هم ده إداره‌يه بر ضررى محتملدر


٧٢. بشنجى شعاعڭ مسئله‌لرينى هركسه گوسترمك جائز دگلدر، محرمدر إخطارينى ياپمغى اونوتمامشدر


ج - هر بهانه ايله بزى پريشان ايتمك ايسته‌ين گيزلى دشمنلريمزڭ شرلرندن تحفّظ و مدّعى گبى سطحيجه معنالر ويريلمه‌مك ايچون (بو محرمدر، هركسه گوستريلمه‌سين) دينيلمه‌سنى بر صوچ صايوب و صوچنى إقرار ايدييور معناسنه چويرمك ظاهر بر ياڭليشدر.


٧٣. أحمد فيضى بديع الزمان الكردى كلمه‌سنى بولمق ايچون ايكى كرّه محمّد كلمه‌سنڭ توافقنى گوسترمش. عجبا سعيد الكردى پيغمبريمز محمّد مصطفى‌يه (ع‌ص‌م) بڭزه‌تلمك مى ايسته‌نيلمشدر.


ج - أحمد فيضى‌نڭ، رسالۀِ نور قرآنڭ بر تفسيرى اولماسندن و هر وقت نبوّتڭ شريعتنى تطبيق ايدن و وراثتِ نبوّت و {اَلْعُلَمَاءُ وَرَثَةُ اْلاَنْبِيَاءِ} حديثنه إستنادًا بيچاره سعيدى او إرثيتده، او قرآن خدمتنده، دگل بر بڭزه‌مك بلكه سنّته إتّباع ايتمك معناسنده‌كى علمى و أبجدى إستخراجنى مدارِ مسئوليت گورن، هم {تَخَلَّقُوا بِاَخْلاَقِ رَسُولِ اﷲِ} معناسنى آڭلاميان ألبته اوچ جهتده ياڭليش ايتمش. ذاتِ أحمديه‌نڭ (ع‌ص‌م) گونشندن ترشّح ايدن بر ذرّه‌جك نورينه مظهريتنى بيوك بر سعادت تلقّى ايدن سعيدڭ ألبته يوز بيڭ درجه كندى حدّندن تجاوز ايدوب اوڭا كندينى بڭزتمگه چاليشديغنى سويله‌ين ديوانه‌در. پيغمبريمز عليه الصلاة والسلامه إتّباعى و سنّتنه إقتدا معناسنى آڭلامامش

سس يوق