بارلا لاحقه‌سى | يگرمى يدنجى مكتوب و ذيللرى | 218
(26-437)
(أحمد خسروڭ اوتوز برنجى مكتوبڭ، اون دردنجى لمعه‌سنڭ ايكنجى مقامى مناسبتيله يازديغى فقره‌در)

سَوْگيلى استادم أفنديم حضرتلرى!

اوچ درت گون أوّل جنابِ حقّڭ او مقدّس كلامندن مژده‌لر چيقاره‌رق، أقطارِ عالمه صاچان جوشقون دڭزلرڭ آقينتيلرى گبى، فيضلريله بزى مست ايدن، آفل گونشڭ هر گوندوزه مخصوص سونمز ضياسى گبى، آردى آراسى كسيلمه‌ين نورلريله بزى نورلانديران، هيچ بر فردى شبهاتده بوغمامق أساسى اوزرينه يوروين، كنديسنه خاص بلاغتيله عقولى تسخير ايده‌جك بر قابليتله سويله‌ين، سامعه‌لرى و باصره‌لرى كنديسنه متوجّه قيلان، او عظمتلى كلّياتِ نوردن بر نور داها آلدم.


بو نور، او گوزل إسلام نشانى و او بيوك رحمت خزينه‌سنڭ كشّافى اولان ”بسم اﷲ الرحمن الرحيم“ڭ بيڭلر أسرارندن اوتوز سرّه مقابل، آلتى سرله نورلى شعاعلرينى أذهانمزه نقش ايتمش و رحمتڭ بيڭ بر أسماءِ إلٰهيه‌دن گلن شعاعلريله، إنسانه حدّ و حسابه گلمه‌ين نعمِ سبحانيه‌نڭ، مدد أللريله يارديمه گوندريلديگنى اوگرتمكله، بزى صوڭسز بر درياىِ فيضه غرق ايتمشدر.


بو قدسى مبارك كلمه‌نڭ هر سوره باشنده ذكريله، أهمّيت و عظمتى و هر خيرلى ايشلرده تكراريله مبارك بر شفاعتجى اولماسى، فرشده گزن إنسانه، عرشه چيقه‌جق قامت گيديرمسى و عجزِ مطلقده چيرپينان إنسانى، قديرِ مطلقه ربط ايتمكله، إنسانڭ قيمت و عزّتى گوستريلدكدن صوڭره، {اِنَّ اﷲَ خَلَقَ اْلاِنْسَانَ عَلٰى صُورَةِ الرَّحْمٰنِ} حديثِ شريفيله منعمِ حقيقينڭ بيڭ بر أسماءِ حسنى‌سنڭ جلوه‌لرينڭ شعاعلرندن تظاهر ايدن رحمتيله پرورده ايديلمك صورتيله ده، رحمتڭ بر جلوۀِ أتمّى اولديغى ايضاح بيورولمشدر.


سَوْگيلى استادم! روحِ إنسانڭ نظرينى عقل و قلبنى و مخيّله‌سنى ”بسم اﷲ“ ايله كائنات سيماسنه، ”الرّحمٰن“ ايله أرض سيماسنه، ”الرّحيم“ ايله أبناىِ جنسنڭ سيماىِ معنويسنه طاغيتييور. اورالرده‌كى رحمتِ واسعۀِ كلّيه‌نڭ عظمتنى، لطافتنى گوسترييور

سس يوق