استادِ عزيزم! بعضًا نورلرى دوشونوب، حقيقةً پك چوق حقائق و حكمتلرى إحتوا ايتدكلرينى گورويوردم. يالڭز شو شهرِ رحمت و مغفرتڭ عباداتندن اولان صيامه عائد بر موضوع آچيلمه‌ديغنى گوره‌رك، استاديمه بر عريضه تقديم ايتسه‌م و اوتوز گوندن عبارت اولان رمضانِ شريفه عائد اوتوزنجى مكتوب اولمق اوزره، بر نيازده بولونمق أملنده ايكن، بر سببه بناءً شو آرزومدن فراغت ايتدم.

ايشته بو دفعه كلّياتِ نوردن مبحوثِ عنها رساله، بو عبدِ عاجزه خطابًا، ”سنڭ قلبڭده‌كى خفى بر آرزو و حسّڭ، بزم لوحۀِ معنويمزده غايت بيوك حرفلرله يازيليدر كه، ايشته إسعاف ايديلدى“ طرزنده بڭا إحسان بيورولدى. فقير ده، روحمڭ مهمّ بر إحتياجنى تأمين ايدن، بيڭلر حكمت و مژده‌لى رمضانيه‌يى آلارق، قرآنِ عظيم الشانى إنزال ايدنه سجده‌لر و نورلر دلاّلِ عالى‌شاننه حدسز تشكّرلر ايله، بورجلى اولديغم دعاىِ فاضلانه‌لرينه‌ مداوم بولونديغمى عرض أيله‌رم أفنديم حضرتلرى.

أى استاد

يگرمى يدنجى سوز، مسلمانلرى سعى و غيرتڭ و بو علوى دينڭ خدمتنه تشويق ايدييور. بو رساله صانكه اُفقده بر هدف، أهلِ ايمان ايچون ده بر رهبر

أوت بو سوز، قلبلر ايچنده بر إشتياق، إشتياق ايچنده بر نور اولمش. اوتوز اوچنجى مكتوب ايسه اوتوز اوچ پنجره‌سيله برابر، حقيقت مايه‌سيله يوغرولمش بر وارلق. بو قيمتلى أثر، علويت و قدسيت ايچنده، قوّۀِ إدراكيه‌سيله حسسز بشره حسّاسيت؛ و غفلت پرده‌لرندن حقيقتى گورمه‌ين نظرلره قوّت؛ حق‌پرست أهلِ ايمانه ايسه، علويت بخش ايدييور

حدسز إحتياجلره دوشن، ظاهره آلدانه‌رق مادّياته صاپلانان و كندينى لاقيدلق ايچنده يأسه دوشورن زوالليلر، بو مقدّس أثرڭ قارئى اولسونلر، آڭلاسينلر كه؛ نره‌يه گيدرلرسه، نره‌يه باقارلرسه بر خالقِ أعظمڭ، بر رحيمِ رحمانڭ دائره‌سندن، حدودندن، قانونندن و إداره‌سندن خارجه چيقامازلر. هر موجوديت، هر واقعه، هر تحوّلات، هر عنايت، هر إلتفات بر قديرِ ذو الجلالڭ يدِ ضبطنده‌در