قسطمونى لاحقه‌سى | عزيز، صدّيق، مبارك قارداشلرم | 21
(4-194)

   أزجمله: رسالة النورڭ بر خادمى و بر تك شاكردى، يگرمى درت ساعتده، رسالة النور طلبه‌لرينڭ حسنِ عاقبتلرينه و سعادتِ أبديه‌يه مظهر اولمالرينه، يوز دفعه رسالة النور طلبه‌لرينه ايتديگى دعالرى ايچنده هيچ اولمازسه يگرمى اوتوز دفعه سلامتِ ايمانلرينه و خصوصى حسنِ عاقبتلرينه و ايمانله قبره گيرمه‌لرينه عين دعايى أڭ زياده قبوله مدار اولان شرائط ايچنده ايدييور.
    هم رسالة النورڭ طلبه‌لرى بو زمانده هر جهتدن زياده هجومه معروض ايمان خصوصنده بربرينه سلامتِ ايمان حقّنده‌كى صميمى، معصوم لسانلريله دعالرينڭ يكونى اويله بر قوّتده‌در كه، رحمت و حكمت اونڭ ردّينه مساعده ايتمزلر. فرضا مجموعى إعتباريله ردّ ايديلسه، تك بر دانه اونلرڭ ايچنده قبول اولونسه، ينه هر برى سلامتِ ايمان ايله قبره گيره‌جگنه كافى گلييور. چونكه هر بر دعا عمومه باقار.
    ايكنجى مسئله: يگرمى سنه أوّل طبع ايديلن سنوحات رساله‌سنده، حقيقتلى بر رؤياده عالمِ إسلامڭ مقدّراتنى مشورت ايدن روحانى بر مجلس طرفندن، بو عصرڭ حسابنه أسكى سعيددن صوردقلرى سؤاله قارشى ويرديگى جوابڭ بر پارچه‌سى شيمديلك تظاهر ايتمشدر. او زمان، او معنوى مجلس ديمش كه: ”بو آلمان مغلوبيتيله نتيجه‌له‌نن بو حربده، عثمانلى دولتنڭ مغلوبيتنڭ حكمتى نه‌در؟“
    جوابًا أسكى سعيد ديمش كه: أگر غالب اولسه ايدك، مدنيت خاطرى ايچون چوق مقدّساتى فدا ايده‌جكدك. (ناصلكه يدى سنه صوڭره ايديلدى.) و مدنيت ناميله عالمِ إسلام خصوصًا حرمينِ شريفَيْن گبى مواقعِ مباركه‌يه آناطوليده تطبيق ايديلن رژيم قولايلقله، جبرًا تشميل و تطبيق ايديله‌جكدى. عنايتِ إلٰهيه ايله اونلرڭ محافظه‌سى ايچون، قدر مغلوبيتمزه فتوا ويردى.
    عينًا بو جوابدن يگرمى سنه صوڭره، ينه گيجه‌ده: ”بى طرف قالوب، گيدن ملكنى گرى آلمقله برابر، مصر و هندى ده قورتاره‌رق، بزمله إتّحاده گتيرمك، سياستِ عالمجه أڭ بيوك مظفّريت قزانمق واركن؛ شبهه‌لى، دغدغه‌لى، فائده‌سز بر دشمنه (إنگليز) طرفدارلق گوسترمك ايله مضاعف بر صورتده و ضررلى بر يولى ترجيح ايتمك، بويله ذكى، بلكه داهى إنسانلرڭ نظرنده صاقلى قالماسنڭ حكمتى نه‌در؟“ دييه سؤال بندن اولدى.

سس يوق