بورادن اورايه گلن مكتوبلرى، مباركلرڭ هيئتى بر رساله شكلنده طوپلانمسنى و خسرو ده جزئى و خصوصى بعض جمله‌لرينى و لزومسز بعض فقره‌لرينى طىّ ايتمگى، حافظ على و صبرى‌يه حواله ايتمش اولديغنى يازييورسڭز. او، رسالة النور حقّنده كرامتلى و دقّتلى و إصابتلى و كسكين خسروڭ نظرى طوغريدر. باقى بر أثرده موقّت و جزئى و خصوصى كلمه‌لر طىّ ايديلسه داها اييدر. بو دفعه‌كى مكتوبڭزده كرامتكارانه اوچ نقطه گوردك:
    برنجيسى: بورانڭ بر خسروى اولاجق درجه‌ده إخلاص و إرتباط و إقتدارى گوسترن كوچك خسرو محمد فيضى إسمنده رسالة النورڭ چاليشقان بر طلبه‌سى عسكردن گلوب، داها ايكنجى دفعه گوروشولديگى وقت، مكتوبڭزده فيضى إسمنى گوردك، ديدك: بو رسالۀِ النورڭ شاكردلرى، بربرندن نه قدر اوزاق اولسه ده، بربرينه پك ياقيندر كه، بويله بردن حسّ ايدوب يازديلر.
    ايكنجيسى: بو كوچك خسرو فيضى، بو آخرلرده إستانبولده ايكن رسالۀِ النور حسابنه ذهنمه طوقوندى. متأثّر اولويوردم. ”عجبا راحتسزلغى وار مى؟“ بردن ذهنم يوزينى اوندن چويردى، حافظ على ايله شدّتلى مشغول اولدم. آڭلادم كه، تأثّر ويره‌جك وار. فقط رسالۀِ النورڭ فعّال مركزى اولان حافظ على جهتنده اولاجق. حافظ على‌يه شفا دعاسنه باشلادم، دوام ايتدم. و مكتوب گلمه‌دن أوّل فيضيدن صوردم: ”سن بر خسته‌لق چكدڭ مى؟“ او ديدى: ”يوق“. ديدم: ”اويله ايسه، إسپارطه‌ده رسالۀِ النورڭ أهمّيتلى و قوّتلى بر ركننڭ بر راحتسزلغى وار. فقط، خيالم حقيقتڭ صورتنى شاشيرمش.“ صوڭره مكتوبڭز گلدى، حقيقت آڭلاشيلدى.