POZÝTA E DYTË TË SHTATËMBËDHJETËS FJALË ( Shënim) O fatkeq, mos bërtit, duke u bindur eja mbështetu,
Sepse bërtitjet janë gabimet e tua të mbredshme.
***
Po që se ke gjetur atë që ty ta ka dhënë belanë,
atëherë ke gjetur dhuratën e madhe të rehatisë.
***
Braktisi bërtitjet ,falendero Krijuesin tënd,
në këtë rast belaja ty të qeshë, ti bën gazmend.
***
Por,po qe se nuk mund të gjesh Atë ti;
Atëhere jeta jote boshe dhe plot me fatkeqësira.
***
Ti mbi kokën tënde duke patur belanë sa bota,
Për çfarë bërtet nga dertet e vogla, eja mbështetu.
***
Duke iu bindur Atij, ktheu në fytyrën e belasë e qesh,
Prandaj edhe ajo shndërrohet e zvoglohet përballë teje.
***
Or ti egoistë, mund të kënaqesh vetëm kur ikë nga bota,
Në qoftë se beson Zotin ajo ty të mjafton,
Atëhere edhe t’i braktisesh sendet, ato janë në dobinë tënde.
***
Po qe se je egoist, është shkatërrim, çdo send është kundra teje, Se, në te dy raste duhet ta braktisësh daþamirësinë e kësaj bote.
***
Pra, si braktiset? Në emrin e Tij dhe me lejën e Tij ta
shpenzosh mallin hyjnore,
Ne qoftë se don dikush tregtinë, le ta përjetsojë jetën e përkohshme.
***
Ne qoftë se don t’i plotësosh dëshirat e veseve epshore; ajo është e kalbur dhe e pathemeltë,
Ne qoftë se don objektin ajo mbanë vulën e përkohshmërisë.
***
Domethënë: Nuk vlen të blesh mallrat e këtij tregu, se janë të kalbur.
Prandaj kalo…mallrat e mira janë radhuar mbrapa.
****
Shënim
Pjesët e pozitës së dytë, megjithëse i ngjanin poezisë por nuk janë poezi. Nuk janë rreshtuar me qëllim.Ndoshta përsosmëria e të vërtetave të tyre ato i ka futur në këtë formë.