"Гулум Мени нәхили танаса, онуң билен хем шонуң ялы боларын".(19)

(19) Бухари, Тевхид ~ 75, Мүслим, Тоба -- 7, Зикр - 79.

Ине, бу бетбагт адам өз ярамаз эрбет гарайшы ве акылсызлыгы билен гөренлерини адаты зат ве хакыкатың өзи дийип дүшүнди. Шу дүшүнши ялы хем ол кабул эдилди, эдилйәр ве эдилҗек!... Ол не өлүп дыняр, не-де яшаяр. Шейле бир азап чекйәр. Биз хем бу угурсуз адамы шу азапда галдырып, башга яна доланалың. Бейлеки доганың халындан хабар алалың.

Ине, мүбәрек акыллы шахс гидип отыр. Эмма, доганы кимин кынчылык чекмейәр. Чүнки ягшы ахлаклы боланы үчин, ягшы затлары пикир эдйәр, башына говы хыяллар гетирйәр. Өз-өзи достлашяр. Доганы кимин азап ве мушакгат чекмейәр. Чүнки дүзгүн-нызамы билйәр, оңа уйяр, оны берҗай этмеги аңсат гөрйәр. Ынамлы ве асуда халда аркайын гидип баряр.

Ине, ол шол гидип отуршына, бир баг-бакҗалыгың үстүнден гелди. Баг-бакҗаның ичинде овадан гүллер ве аҗайып мивелер бар. Эмма, середилмәндиги, беҗерилмәндиги үчин багың ичинде мырдар, хапа затлар хем душяр.