Говы пикирлери болса, оңа хер бир задың ягшы җәхитлерини ачярды. Ине, шу себәпден хем ол шейле пикир этди:

"Бу тәсин вакалар бири-бири билен багланшыклыдыр хем-де бир эмре гуллук эдйәне меңзейәр. Буларда бир гизлин сыр бардыр. Элбетде, бу затлар бир гизлин Хәкимиң эмри билен доландырыляр. Бейле болса, мен ялңыз дәлдирин; ол гөрүнмейән Хәким маңа середйәр; мени сынаг эдйәр, хайсыдыр бир максат үчин мени бир ере гөнүкдирип чагыряр."

Онуң шу датлы горкусындан ве говы ёргудындан гең сораг йүзе чыкяр: "Мени сынаг эдип, өзүни маңа танатмак ислейән ве бу тәсин ёл билен мени бир максада гөнүкдирйән кимкә?"

Соңра танамак ислегинден, оңа гизлин сырың эесине мухаббет гелди. Шу мухаб-бетден болса, ол сыры ачмак арзувы дөреди. Ол арзувдан болса, гизлин сырың эесини разы эдип билҗек ве Онуң гөвнүнден тур-җак говы бир халы эелемек ислегине етди. Соңра ол агаҗың башына бакды, гөрсе, инҗир агаҗы экен. Эмма, оны гең галдыран ене бир зат - бир агачда мүңлерче дүрли агаҗың мивелери салланышып дурды. Му-ны гөренден, онуң әхли горкусы айрылып, йүреги ынҗалды.