Чүнки ол инҗир агаҗы-ның бир мазмундыгына, бир сергидигине долы дүшүнди. Ол гизлин хәким өзүниң багы-боссанындакы әхли мивелериң нусгаларыны бир тилсим ве гудрат билен бу агаҗың шахаларына дакып, өз мыхманларына тайярлан ныгматларының бир ышарады хөкмүнде, бу агаҗы бәзән болмалы. Ёгсам, тәк бир агач мүңлерче дүрли агачларың мивесини берип билмез.

Соңра ол ныяза башлады. Нетиҗеде, бу сырың ачары оңа ылхам берди:

"Эй, бу ерлериң Хәкими! Мениң ыкбалым Сениң элиңде. Сенден аман дилейәрин. Саңа хызматкәрдирин. Сениң разылыгыңы ислейәрин. Сени гөзлейәрин."

Бу ныяздан соңра бирден гуйының дивары ярылып, шахана, аҗайып бир бага тарап гапы ачылды. Белки, аждарханың агзы гапы болды. Арслан хем, аждарха хем хызматкәр гөрнүшине гирдилер. Онуң шахсыетини ичери чагырдылар. Хатда арслан хызмата табын бир ата өврүлди.

Ине, эй мениң ялта небсим ве эй, хыялы аркадышым!Гел, бу ики доганың дүшен гүнлерини деңешдирип герели, Ягшылык нәхили ягшылык гетирер ве яманлык нәхили яманлыга элтер... гөрелиң, билелиң.