Ул изге сыйфатларга карап, син мөэмин кардә-шеңә чын күңелдән сөю һәм мәхәббәт күрсәтергә тиешлесең. Әгәр син, киресенчә, ул мәэминдәге кай-бер кечкенә ташлар шикелле кимчелекләргә карап, дошманлык күрсәтсәң, инсафсыз һәм вөҗдансыз булырсың. Бу турыда пәйгамбәребез галәйһиссәлатү вәссәллам әйтә: "Бер мөэмингә икенче бер мөэмин белән өч көннән артык сөйләшмичә, үпкәләп торыр-га ярамый".

Әйе, мәэминнәрдәге иман берлеге аларның күңелләренең дә бергә булуын таләп итәр. Чөнки, мәсәлән, син бер иптәшең белән бер командир кулы астында хезмәт итсәң, яки бер урында бергә эшләсәң, ул кеше белән бер туган кебек кардәш булырсың. Шуның кебек иманның һәм исламның нуры белән мөэмингә карасаң, бик күп бергәлек җепләрен күрер-сең.

Мәсәлән, сезнең икегезнең дә яратучыгыз бер, Раббыгыз (тәрбия итүчегез) бер, ризыгыгызны бирү-че зат бер. Бер, бер... меңгә хәтле бер, бер... Аллаһ-ның мең дә бер исемнәре санында бер, бер...

Пәйгамбәрегез бер, динегез бер, кыйблагыз (Кәгъбә) бер, китабыгыз Коръән бер. Йөзгә хәтле бер, бер... Аннан соң дәүләтегез бер, милләтегез бер, шәһәрегез бер... Унга хәтле бер, бер...

Шулкадәр "бер", "бер"ләр бергәлекнең, дуслык-ның, мәхәббәтнең кирәклеген күрсәтер. Бу бергә-лекләр галәмнәрне бер-берсенә бәйләүче зур чылбыр-лар хөкемендәдер. Шулай ук булган хәлдә бербере-безнең үрмәкүч өе шикелле зәгыйфь булган кимче-лекләренә, хаталарына карап, дошманлык күрсәтү башта Аллаһка һәм аның исемнәренә хөрмәтсезлек күрсәтү булыр иде. Һәм син ул мәхәббәт бауларын кискән булырсың. Бу да иң начар бер золымдыр.