"Әй, Мөхәммәд, сине яратмаган булса идем, бу галәмне Дә ясамас идем". Ягъни барча каинәтне, галәмне Синең хөрмәтеңә яраттым, дип кодси хәдистә әйткән

ДҮРТЕНЧЕ РӘШХА. Әй, кардәш! Ул Затны хәрәкәткә китереп, Гарәбстанда зур үзгәрешләр бул-Дыручы бары тик кодси, илаһи бер куәттер.

Әие, син кардәш, кара: ул сахраларда, чүлләрдә кире, бик начар гадәтләре булган һәм каты күңелле вә мәрхәмәтсез гарәп кешеләре яши иде. Хәтта ул кешеләр кечкенә кыз балаларын тере килеш күмеп үтерсәләр дә, вөҗданнары сызламас иде.

Ул нурани Зат булган пәйгамбәребез галәйһиссә-лату вәсәллам килде. Аз гына вакыт эчендә ул ка-вемнәрнең начар холыкларын изге холыкларга әйләндерде. Аларның кальбенә иман кергәннен соң, кызларны тере килеш үтереп тә күңеле сызланмаган ул кешеләр, кырмыскага да басмас кебек бер шәфкать һәм мәрхәмәт иясе булдылар.

БИШЕНЧЕ РӘШХА. Расуле Әкрам галәйһи'ссә-лату вәсәллам пәйгамбәрлеген дәгъва иткән вакыт-та, Коръәне Кәримне дәлил итеп китерде. Һәм Ул меңнән артык могҗизалар күрсәтте. Могҗиза дигән хадисә шул - пәйгамбәребезнең кяферләрнең кире-леген кисү һәм мөэминнәрнең дә иманнарын күтәрү өчен күрсәткән, инсан көче җитмәгән гаҗәеп хәдисләрдер. Мәсәлән, сусыз калган иптәшләре һәм солдатларына ун бармагыннан ун кранлы чишмә кебек су агызып эчүе, өч кешелек аш белән өч йөз кешене туйдыруы; агач, таш, хайван кебек барлык-ларның телгә килеп, аның пәйгамбәрлегенә танык-лып итеп, таныклык сүзен әйтүләре. Шуның кебек меңнән артык могҗизалары бар.