-ва фарзандни суйиш ва уни эркалашдек энг латиф бир завққа ота-онасини муяссар этишга сабабчи бўлишини;

-ва ҳар бир лаззатли нарсанинг асли жаннатда мавжудлигини;

-"Жаннат насл кўпайтирадиган жой бўлмагани учун у ерда фарзандни суйиш ва эркалатиш бўлмайди," деганларнинг ҳукмлари ҳақиқат эмаслигини;

-ва дунёда ўн йиллик қисқа бир вақт ичида аламу-изтиробларга қоришиқ фарзанд суйиш ва эркалатиш ўрнига соф, аламсиз, миллион йиллар абадий фарзандни суйиш ва эркалатиш бахтига муяссар бўлмоқ аҳли иймон саодатининг энг катта бир сабабчиси эканига бу ояти карима жумласи ила ишора этади ва севинчли хушхабар беради.

Иккинчи Нуқта: Бир пайтлар бир одам зиндонда экан. Унинг севимли фарзанди ёнига юборилган. У бечора маҳбус ҳам ўзининг аламларини чекар, ҳам боласининг истироҳатини таъмин этолмагани учун баттар эзилар эди. Шунда марҳаматкор ҳоким унинг ёнига бир одамни юбориб, дейдики:

"Шу бола гарчи сенинг фарзандинг бўлса ҳам, лекин менинг раиятим ва менинг халқимдандир. Шунинг учун мен уни оламан ва гўзал бир саройда парвариш қиламан."