Ҳамда исмларининг ҳадсиз нақшларини кўрсатиш учун инсонни шундай бир суратда, шундай бир ускуна ҳукмида яратганки, ҳадсиз жиҳатлардан алам чекканидек, ҳадсиз жиҳатлардан лаззат ҳам ола олади. Ҳамда инсон деб аталган у ускунада юзлаб аъзолар бор, ҳар бирининг алами бошқа, лаззати бошқа, вазифаси бошқа, мукофоти бошқа. Гўёки, бутун Илоҳий исмлар инсони-акбар бўлмиш оламда намоён бўлганидек, кичик бир олам бўлмиш инсонда ҳам у исмларнинг барча жилвалари бор.

Бунда сиҳат-саломатлик ва лаззатлар каби фойдали ишлар қандай шукр қилдирса, у ускунани кўп жиҳатлар билан вазифаларига ундаса ва инсон ҳам бир шукр фабрикаси каби бўлса; шунга ўхшаб, мусибатлар, хасталиклар ва аламлар билан ҳамда бошқа ҳаяжон берувчи ва ҳаракатга келтирувчи иллатлар ила у ускунанинг бошқа чарҳларини ҳаракатга келтиради, ҳаяжонга солади. Инсон моҳиятида жойлаштирилган ожизлик, заифлик ва фақирлик маъданини ишлаттиради. Бир тил билан эмас, балки ҳар бир аъзонинг тили билан бир илтижо, бир мадад сўраш вазиятини беради.