Чунки нур, айнан вужуд ва ҳаёт каби, Илоҳий қудрат билан пардасиз юзма-юз келгани учун, сабаблар ҳеч бир жиҳатда парда бўлолмаганидан, воҳидият ичра аҳадиятни кўрсатади. оят жузъий ва кичик вазифада, умумий ва кенг бир аҳадият далилига ишора қиладики, "Ҳува Нуктаси" изоҳлари ила буни ғоят қисқача тарзда исботлайди. Бунинг миллиардлаб намуналаридан икки кичик намунаси:

Биринчиси. Маънавий нурнинг, илм суратида, инсон ақлидаги жилвасининг бир бўлаги, тирноқдек ерда жойлашган хотирага эга бўлган бир одамнинг бошида тўқсонта китоб калималарининг ёзилганидир. Ва у одам уч ойда, ҳар куни уч соат машғул бўлгани ҳолда, хотира сахифасининг бор йўғи ўша қисминигина зўрға тамомлай олган.

Айнан шу одам, саксон йиллик умри давомида кўрган ва эшитган ва уни қизиқтирган ва унга ёққан маъноларни ва калималарни ва суратларни ва товушларни, ўша тирноқчалик хотирасининг саҳифасига, истаган вақтда мурожаат қилганда, улкан бир кутубхона катталигидаги бутун хотираларининг айни шаклларини у ерда мавжуд ва мунтазам ҳолда ёзилган ва тизилганини кўрмоқда.