Энди, мақоми истимоъдаги мулҳидга бундай деймиз: модомики бу коинот ғоятда мунтазам бир мамлакат, ғоят мунтазам бир шаҳар, ғоят музайян бир сарой хукмида экан, албатта, унинг бир ҳокими, бир молики, бир устаси бордир. Модомики бундай ҳашаматли бир Молики Зулжалол, бир Ҳокими Зулкамол, бир Сониъи Зулжалол бордир; ҳам модомики умум оламга, у мамлакатга, у шаҳарга, у саройга алоқадор бўлган ҳамда ҳавас ва туйгулари ила барчасига му-носабатдор ва назари куллий бўлган бир инсон бордир, албатта у Сониъи Муҳташам ила у киллий назарли ва умумий шуурли инсоннинг юксак, аъзамий бир муносабати бордир ва унга қудсий бир хитоби ва олий бир таважжуҳи бўлажакдир.

Ҳам, модомики Одам алайҳиссалом давридан ҳозирга қадар шундай муносабатга ноил бўлганларда кўринган аломатлар шаҳодат этадики, яъни, Курраи Арзнинг ярмини ва инсониятнинг бешдан бирини тасарруфи доирасига олгани ва коинотнинг шакли маънавийсини ўзгартиргани, шуълалантиргани каби, у муносабатни Муҳаммади Арабий соллаллоҳу алайҳи васаллам энг аъзамий бир мартабада кўрсатгандир. Шундай экан, у муносабатнинг энг аъзамий бир мартабаси ҳисобланадиган меърож Унга лойиқ ва Унга мувофиқдир.