Ve bu ikinci ihtimaldeki işâret-i Aleviye dahi onu teyid ediyor. ^(Hâşiye) Evet cifirce

: altı yüz, dört yüz, iki yüz, şeddeli yüz, kırk, ve üç yedi, deki iki, beş, yekûnü bin üç yüz elli dört (1354) eder.

Lillah-il-hamd Sirâcınnûr’un El-Âyet-ül Kübrâ’sı gibi çok risâleleri var. Herbiri kuvvetli birer lâmba hükmünde sırat-ı müstakimi gösterip İmâm-ı Ali Radıyallahu Anh’ın haberini tasdik ediyorlar.

Bu üçüncü sırrın münâsebetiyle aynen

gibi bin üç yüz elli dört (1354) tarihine makam-ı cifrîsiyle bakan ve Said’in (R.A.) iki mâruf lâkabına remzen ve ismen îma eden ve “Kendini muhafaza et” emrini veren; ve o tarihte herkesten ziyâde müteaddid tehlike-lere maruz bulunacağını telvih eden “Ercuze”nin âhirlerindeki:

fıkrasiyle diyor: “Ya Said-el Kürdî! Bin üç yüz elli dört (1354) tarihine yetişir-sen Mevlâ-yı Azîminden, o zamanın ve o asrın fitne ve şerlerinden muhafazanı iste ve yalvar.” Evet On Sekizinci Lem’ada Birinci Kerâmet-i Aleviye’nin îzahında, Kaside-i Ercûziye’nin Risâle-i Nur ve müellifine dâir işârât-ı gaybiyesi beyân edilmiş.

Hâşiye: Hem de ’nın sırrı kısmen tahakkuk etmiş. Çünkü, Süfyâniyetin dört rüknünden en kuvvetlisi ve dehşetlisi bütün bütün çekildi. Kabir altında azab çekiyor. Ve en büyüğü dahi alâkası bilfiil çekilmiş. Mason komitesinin mahkûmu ve âleti olup azabiyle meşguldür. Yalnız onun gölgesi hükmediyor. İleri tecavüz etmemekle beraber kısmen geriliyor. Bâki kalan iki şahıs ise, ellerinden gelse tâmire çalışacaklar.