Ey gelê biraên ku hûn bi derdê xweyîkirina xwe gêj bûne û bi hirsa dunyaê serxweş bûne, her ku hirs û tima ev qeder tiştekî zerere û bi belaye, tevê vî qasî çawa dibe hûn di rêya hirsê de her ustûxwarîyê heldigrên û helal û heram nabêjin, hûn her malî qebûl dikin, û gelek tiştê ku ji jiyana axiretêra lazimin hûn feda dikin, ta ku ruknek muhîm ji esasê Îslamiyetê ku zekate hûn terk dikin. Her wuha zekat ji bo her şexsî, sebebê bereketêye û bela û serhatîyan dûr dixe. Ew murovê ku zekata xwe nede, her ewe bi qasê zekatê ewê mal ji destê wî derkeve, ya ne di cîhê xwede ê bête xerab kirinê û ya ewê bi serdahatîkî ê bête telef kirinê.

Di xewnek xeyalî de wekê heqîqetê ku min dît, xewnek ëcîb bû, di sala herba umûmîde ji min hate pirsîn: divê herbê de ev qeder birçîbûnî, ev qeder mal hundakirin, û rencîya bedenê, gelo jibo çibû ev hate liser me musulmanan. Di xewnêde min wuha cewab dabû û gotibû: