Иә, ғайып әлемінің бір түрі болған рухтар әлемі; тіршіліктің өзегі, оның заты, жауhары мен қажетті нәрселері болып табылатын рухтарға толы болуы, әлбетте мази және мүстақбел деп аталған ғайып әлемінің басқа бір түрі, екінші бөлімі де тіршілік шуағына бөленгісі келеді, талап етеді.

hәм барлық нәрсенің ғылыми болмысындағы керемет жүйелілік, әдемі күйлері, тірі жемістері, жағдайлары, басқа түрлі мағынауи тіршілікке ие екендерін көрсетеді. Рас, Әзәлй тіршілік, күнінің шуағы болған осы сияқты тіршілік шуақтары, әлбетте тек мына шәhәдат әлеміне, мына осы шаққа және қарапайым денеге ғана емес. Керісінше әр бір әлем, қабілетіне қарай әлгі шуақтың нұрына бөленуде, сондай-ақ, ғалам да барлық әлемдерімен бірге сол нұр арқылы былай десе: тіршілік пен нұрға бөленуде. Әйтпесе, далалет көзқарастың көгені сияқты, өткінші, жәй бір тіршілік артында әр бір әлем үлкен әрі үрейлі жаназа және қараңғы қалған бір мазарлық болар еді.

Міне, Тағдыр мен Қазаға иман шартының да бір жағы, тіршіліктің сыры арқылы түсінікті болады әрі нығая түседі. Яғни, қалайша шәhәдат әлемі мен көз алдымыздағы денелер, жүйеліліктермен, нәтижелерімен олардың тірі екендері көрінеді. Дәл солай да ғайып әлемі саналатын өткен және келешек мақұлықтарының да ойша өміршең мағынауи болмыстары, рухы бар іліми тұрақтылығы бар. Міне бұлар, Қаза мен Тағдыр таспасы арқылы әлгі мағынауи тіршіліктің белгісі маңдайға жазылған түріндекөрінеді,білінеді....