Сондықтан ол әлемге кету үшiн қорқыныш қысып, үрейлене емес, қайта қуанышқа бөлеп, сүйсiндiредi. Бұл дүниедегi өмiр ләззатын да бұзбайды. Әйтпесе оларға деген сүйiспеншiлiк, өздерiн “мәдениеттiмiз” деп есептегендердiң әйгiлi адамдарды (Сiлтеме)-Аллаh үшiн бiр секунд бiрге болып, бас қосса, бiр жылға тең. Дүние үшiн болса, бiр жылы бiр секундпен бiрдей.

қасиет тұтып сүйгендерiндей болса, мұнша атақты адамдардың пәнилiгi мен ажал табатындарын, “өткен шақ” делiнетiн үлкен мазарда шiрiп кететiндерiн ойлап, онсызда өксiктi өмiрiне тағы да бiр өксiк қосады. Яғни: “сондай абыройлы адамдарды шiрiтетiн бiр мазарға бiр күнi мен де кiремiн-ау” деп ойлап, мазарларға үрейлi көзбен қарап, “аh!” ұратын болады. Әуелгi көзқараспен қараса, “дене” көйлегiн өткен шақта шешiп, өздерiнiң болашақ уақыт болып табылатын барзах әлемiнде тұратын

жерлерiн рақаттана ойлайды. Сөйтiп мазарға жылы көзбен қарайды.

Әрi керемет нәрселерге сүйiспеншiлiк болса, әрине олардың Ұстасы үшiн және “қандай тамаша жаратылған” мағынасында. Сол сүйiспеншiлiгiң тәттi ой-пiкiр болса да, әсемдiк пен сұлулықты аңсағыш көңiлiңнiң көзiн одан да жоғары, одан да қасиеттi және мыңдаған есе керемет әсемдiк дәрежелерiнiң қазыналарына қаратып, жолын ашады.