Дваесетто Писмо | Прв Дел | 9
(1-9)
 Покрај тоа овој збор вака радува и уште вели : 
      "Еј човеку! Плашејќи се не размислувај дека одиш во нестанок, непостоење, ништожност, темнина и заборав и таму каде што ќе гниеш, распаднеш и ќе се стопиш во мноштвото. Не во нестанок, туку ти одиш во вечност, не во непостоење, туку во вечно постоење, не во темнина, туку во светот на светлина, одиш кон својот Господар и Вистински Владетел, се враќаш во престолнината на Султанот на бесконечноста и не таму каде ќе се загушиш во мноштвото туку во место каде ќе се одмораш во кругот на Единството на Аллах џ.џ., што значи дека си упатен кон средби, а не одиш кон разделби."
нема глас

Дваесетто Писмо