Di manakah kedudukan perlembagaan tauhid kenabian itu jika hendak dibandingkan dengan falsafah lama yang berpenyakit, tercemar dengan syirik dan terpalit dengan kesesatan itu?
Jika golongan al-Ishraqi (Illuminis) yang merupakan golongan ahli falsafah yang paling tinggi nilai falsafah dan kebijaksanaan-nya sudahpun mengucapkan kata-kata yang rendah ini, maka bagaimanakah pula dengan ahli falsafah dan hikmat lain yang terdiri daripada para materialis dan naturalis?
Contoh keempat:
Antara perlembagaan bijaksana kenabian menyebutkan bahawa setiap sesuatu mempunyai banyak hikmat dan manfaat, hingga-kan bilangan buah kepada hikmat itu adalah sama banyak dengan bilangan buah yang terdapat pada sesuatu pokok, sebagaimana yang difahami daripada firman Allah (s.w.t)
Maksudnya: "Dan tiada sesuatupun melainkan bertasbih dengan memuji-Nya. " (Al-Isra' 17:44)
Jika terdapat hanya satu natijah - dahpada penciptaan benda-benda yang mempunyai kehidupan - tertuju kepada makhluk itu sendiri, atau hanya terdapat hanya satu hikmat daripada kewujudannya itu yang kembali kepadanya, nescaya akan terdapat ribuan natijah dan hikmat yang kembali dan tertuju kepada tuhannya yang maha bijaksana dan penciptanya yang maha mulia.
Manakala perlembagaan falsafah pula mengatakan bahawa hikmat dan faedah daripada penciptaan setiap hidupan tertuju kepada dirinya sendiri, atau kembali kepada manfaat dan kepentingan manusia itu sendiri! Kaedah ini merampas banyak hikmat yang dihubungkan dengan segala benda yang wujud dan membenkan sebahagian buah sahaja umpama sebiji sawi jika dibandingkan dengan pohon besar yang hebat, lalu ia menukaikan semua benda yang wujud menjadi sesuatu yang sia-sia.