Sebagai contoh: Allah (s.w.t.) mengekalkan pengertian kesempurnaan dan hasilnya yang diperolehi oleh manusia, sehingga kesyukuran yang dilakukan oleh seseorang Mukmin terhadap buah-buahan tidak kekal yang dimakannya, akan dikembalikan oleh Allah kepadanya sekali lagi dalam bentuk buah-buahan lazat di syurga.

Daripada hakikat ini, terserlah satu sudut daripada undang-undang yang agung, iaitu 'undang-undang rahmat'.

Tuhan Yang Maha Mencipta Lagi Maha Bijaksana itu sedikit-pun tidak melakukan pemborosan. Allah juga tidak melakukan sebarang perbuatan sia-sia sama sekali, kerana Allah tetap menggunakan segala benda, sehingga benda-benda runtuhan fizikal bagi makhluk-makhluk yang sudah mati sekalipun (yang sudah tamat tugasannya) pada musim gugur, digunakan semula bagi membina makhluk-makhluk yang baru pada musim bunga.

Oleh sebab itu, berdasarkan hikmat Ilahiyah, perlulah me-masukkan zarah-zarah bumi yang beku dan tidak berperasaan serta yang telah melaksanakan tugasan-tugasan yang mulia di atas muka bumi ini ke dalam satu bahagian daripada binaan akhirat yang mempunyai kehidupan (nyawa) dan perasaan terhadap segala yang terkandung di dalamnya, seperti batu-batan dan pepohonan, berdasarkan petunjuk yang dilakukan oleh ayat:

Maksudnya: "(Ingatlah) masa hari bumi ini diganti dengan yang lain. " (Ibrahim 14:48)

Dan berdasarkan isyarat yang dilakukan oleh ayat:

Maksudnya: "Dan sesungguhnya negeri akhirat itu ialah kehidupan yang sebenar-benarnya. " (Al-Ankabut 29:64)

Ini dilakukan oleh Allah, kerana meninggalkan zarah-zarah tersebut di bumi yang akan hancur, atau mencampakkannya ke dalam 'ketiadaan' begitu saja, merupakan satu pembaziran dan perbuatan sia-sia.

Daripada hakikat ini, terjelma satu sudut lagi danpada undang-undang yang agung, iaitu 'undang-undang hikmat'.

Amat banyak daripada kesan, perkara maknawi dan hasil dunia ini, serta tenunan pekerjaan para mukallaf - seperti jin dan manusia - lembaran amalan, roh dan jasad mereka sendiri akan dihantar ke pasar dan tempat pameran di akhirat. Maka a iil dan bijaksanalah apabila zarah-zarah bumi yang mengapit dan mengirmgi hasil, permaknaan, serta lingkungan ber-hubungan yang mantap, turut dihantar bersama-sama dengan runtuhan dunia ini ke alam akhirat dan digunakan sebagai bahan binaannya. Ini semua hendaklah berlaku setelah ia menytmpurnakan segala tugasannya dan selepas ia mencapai banyak cahaya kehidupan dan memberi khidmat kepadanya, sehingga ia menjadi sarana kepada pentasbihan kehidupan.

Daripada hakikat ini, terbongkarlah satu sudut daripada undang-undang yang agung, iaitu 'undang-undang keadilan'.