Het derde punt: wanneer men liefdevol de gevangenen helpt. Deze in hun behoeften voorziet. Ze moed inspreekt en zo een zalfje op hun geestelijke wonden smeert, verdient men een grote beloning met een kleine moeite. En degene die de gevangenen eten komt brengen, degene die het bereidt, de bewakers en de helpende hand binnen en buiten de gevangenis kunnen voor hun liefdadigheid ook een beloning in het hiernamaals verwachten. Wanneer de veroordeelde oud, ziek of arm is wordt de beloning voor deze geestelijke liefdadigheid nog veel groter.

Kijk! Voorwaarde voor deze waardevolle beloning is het verrichten van het verplichte gebed. Hierdoor worden die werken omwille van God verricht. Een andere voorwaarde is dat je helpt in oprechtheid, met liefde en met vreugde, zonder dat de gevangenen zich verplicht voelen om jou dankbaar te zijn.­­ 

O mijn vrienden in de gevangenis en mijn broeders in geloof!

Ik kreeg ingegeven dat ik jullie een werkelijkheid moest vertellen die jullie van de straf in deze wereld en van de straf in het hiernamaals zal redden. Het is als volgt:

Bijvoorbeeld: iemand heeft de broer of een naaste verwante van iemand anders vermoord. Eén minuut genot om iemand in een wraakactie te vermoorden zorgt voor miljoenen minuten onrust in het hart en voor een straf in de gevangenis. Tevens zal de levensvreugde en het wereldse plezier van de verwanten van de vermoorde door angst voor een wraakactie en de vijand die ze voor zich hebben staan, helemaal bedorven worden. Ze zullen voortdurend door angst en opwinding gepijnigd worden. De oplossing om hiervan te genezen is het sluiten van vrede en elkaar vergeven. Dit heeft de Qur’an ons opgelegd en de Qur’an zet ons hiertoe aan. Want dit is werkelijkheid, gerechtigheid en verzoening en het is nodig voor de mensheid en de Islam.

Jazeker, de werkelijkheid en de oplossing zijn te vinden in verzoening. Het uur van de dood staat vast en verandert niet. Voor de vermoorde was het uur aangebroken en had hij niet langer te leven. De moordenaar was de oorzaak voor het voltrekken van de Goddelijke beschikking. Maar wanneer er geen vrede wordt gesloten zullen beide partijen steeds door schrik en angst voor een vergelding worden gepijnigd. Vandaar dat de Islam een gelovige beveelt om niet langer dan drie dagen boos te blijven op een andere gelovige. 

Wanneer die moord niet het gevolg is van vijandschap of irritatie, maar een loochenaar de oorzaak voor deze onrust was, is het hoognodig om snel vrede te sluiten. Zoniet dan wordt die kleine ramp groter en zal zo door blijven gaan. Wanneer beide partijen vrede sluiten, de moordenaar om vergeving smeekt en elk moment smeekbeden verricht voor degene die hij heeft vermoord, dan zullen beide partijen veel winnen en zullen ze broeders van elkaar worden. In ruil voor een verloren vriend zal hij enkele gelovige vrienden erbij krijgen. Hij moet zich dan wel overgeven aan het Goddelijke lot en de beschikking en zijn vijanden vergeven. Voor degene die zich in de “Nur” gemeenschap bevinden en naar de lessen van de Risale‑i Nur luisteren is het, omwille van de broederschap, de eigen vrede en die van de gemeenschap, helemaal nodig dat er een goede sfeer tussen elkaar gehandhaafd blijft.