Ten tweede: de Risale-i Nur heeft in de hand van dit grote wonder dienst gedaan als een diamanten zwaard en de koppige vijanden gedwongen zich over te geven. De Risale-i Nur die de verkondiger is van de schatten van de Qur’an, die geen andere bron heeft geraadpleegd en het geestelijke wonder van de Qur’an is, heeft het hart, de ziel en de gevoelens volledig verlicht en alleen de nodige medicijnen gegeven. Tevens heeft de Risale-i Nur de erg koppige ongelovigen en hun vele negatieve propaganda volledig overwonnen. Het heeft de natuur die voor de dwalende de stevigste vesting was, met “de uiteenzetting over de natuur” volledig afgebroken en het zesde punt van “de vruchten” samen met het eerste, tweede, derde en achtste “bewijs” uit “de staf van Mozes” heeft de dikke, verstikkende en brede horizon van de onwetendheid en de breedste sluiers van de natuurwetenschappen op een erg heldere wijze verklaard en het licht van de eenheid getoond.

Nu er officieel toestemming is gegeven voor Godsdienstonderwijs is het voor ons en voor het volk zeker noodzakelijk dat de studenten van de Risale-i Nur –nu er toestemming is om persoonlijke leshuizen te openen‑ voor zover als het mogelijk is overal een klein leshuis van de Risale-i Nur te openen. Iedereen profiteert voor zichzelf wel min of meer van de lessen van de Risale‑i Nur, maar niet iedereen kan elk onderwerp volledig begrijpen. De Risale‑i Nur is een uitleg van de werkelijkheden van het geloof, het is wetenschap, kennis van God en een Godsdienstoefening.

In tegenstelling tot de tien of vijftien jaar in de oude scholen, geven de Nur scholen in vijf of tien weken “inschaallah” hetzelfde resultaat.De Risale-i Nur doet dit al twintig jaar.

De regering moet zich niet verzetten tegen de lichten van de Qur’an en de Risale-i Nur, Deze verlichting heeft voor het wereldse, politieke en hiernamaalse leven van het volk en de inwoners erg veel voordelen. De regering moet er volledig voor opkomen en moet ervoor ijveren dat deze lichten verspreid worden. Dit zal ervoor zorgen dat de grote zonden die in het verleden zijn gemaakt, worden kwijtgescholden en het een dijk wordt tegen de komende, schrikwekkende rampen en tegen anarchisme.

Said Nursi

(Uit de Zesentwintigste Flits)

De Zevende Hoop

Op een dag in het begin van mijn ouderdom, toen het gelach van de oude Said veranderd was in het gehuil van de nieuwe Said, dachten de materialisten (politici) in Ankara dat ik nog de oude Said was en hadden mij uitgenodigd. Het was eind herfst toen ik ernaartoe ging en ik bezocht eerst een vesting die veel ouder, verweerder en versleten was dan ik. Ik zag de vesting als een symbool voor de geschiedenis. Dit seizoen dat de ouderdom van dit jaar voorstelt, mijn ouderdom, de ouderdom van de vesting, de ouderdom van de mensheid, de ouderdom van het glorieuze Ottomaanse Rijk, de ondergang van de heerschappij van het Rijk en de ouderdom van de wereld lieten mij op die hoge vesting in een erg droevige, verdrietige en treurige toestand terecht komen, waardoor ik de ravijnen van het verleden en de bergen van de toekomst zag. Ik zag in elkaar vier of vijf duisternissen van mijn ouderdom die mij bevatten en omdat ik in Ankara de meest duistere geestelijke toestand heb gevoeld[1], zocht ik naar een licht, een troost en een hoop.