سوزلر | آلتنجى سوز | 33
(32-37)

أگر بڭا صاتمازسه‌ڭز، ذاتًا گورييورسڭز كه، هيچ كيمسه ألنده‌كنى محافظه ايده‌مييور. هركس گبى ألڭزدن چيقاجقدر. هم بيهوده گيده‌جك، هم او يوكسك فيآتدن محروم قالاجقسڭز. هم او نازك، قيمتدار آلَتلر، ميزانلر، إستعمال ايديله‌جك شاهانه معدنلر و ايشلر بولماديغندن؛ بتون بتون قيمتدن دوشه‌جكلر. هم إداره و محافظه زحمتى و كلفتى باشڭزه قالا‌جق. هم أمانتده خيانت جزاسنى گوره‌جكسڭز. ايشته بش درجه خسارت ايچنده خسارت...


هم ده بڭا صاتمق ايسه، بڭا عسكر اولوب بنم ناممله تصرّف ايتمك ديمكدر. عادى بر أسير و باشى بوزوغه بدل، عالى بر پادشاهڭ خاص، سربست بر ياورِ عسكرى اولورسڭز.


اونلر، شو إلتفاتى و فرمانى ديڭله‌دكدن صوڭره، او ايكى آدمدن عقلى باشنده اولانى ديدى:


باش اوستنه، بن مع الإفتخار صاتارم. هم، بيڭ تشكّر ايدرم.


ديگرى مغرور، نفسى فرعونلاشمش، خودبين، عيّاش، گويا أبدى او چيفتلكده قالا‌جق گبى، دنيا زلزله‌لرندن دغدغه‌لرندن خبرى يوق. ديدى:


يوق! پادشاه كيمدر؟ بن ملكمى صاتمام، كيفمى بوزمام...


برآز زمان صوڭره برنجى آدم اويله بر مرتبه‌يه چيقدى كه، هركس حالنه غبطه ايدردى. پادشاهڭ لطفنه مظهر اولمش، خاص سراينده سعادتله ياشايور. ديگرى، اويله بر حاله گرفتار اولمش كه: هم هركس اوڭا آجييور، هم ده ”مستحق!“ دييور. چونكه خطاسنڭ نتيجه‌سى اولارق هم سعادتى و ملكى گيتمش، هم جزا و عذاب چكييور.


سس يوق

سوزلر