(قرآنِ حكيمڭ حكمتِ قدسيهسى ايله فلسفه حكمتنڭ إجمالاً موازنهسى، هم حكمتِ قرآنيهنڭ إنسانڭ حياتِ شخصيهسنه و حياتِ إجتماعيهسنه ويرديگى درسِ تربيهنڭ غايت قيصه بر فذلكهسى، هم قرآنڭ سائر كلماتِ إلٰهيهيه و بتون كلاملره جهتِ رجحانيتنه بر إشارتدر. ايشته بو سوزده ”درت أساس“ واردر.)
برنجى أساس: حكمتِ قرآنيه ايله حكمتِ فنّيهنڭ فرقلرينه شو گلهجك حكايۀِ تمثيليه دوربينيله باق:
بر زمان، هم ديندار، هم غايت صنعتكار بر حاكمِ نامدار ايستدى كه: قرآنِ حكيمى، معانيسندهكى قدسيتنه و كلماتندهكى إعجازه شايسته بر يازى ايله يازسين. او معجزنما قامته، خارقه بر لباس گيديريلسين. ايشته او نقّاش ذات، قرآنى پك عجيب بر طرزده يازدى. بتون قيمتدار جوهرلرى، يازيسنده إستعمال ايتدى. حقائقنڭ تنوّعنه إشارت ايچون بعض مجسّم حروفاتنى ألماس و زمرد ايله و بر قسمنى لؤلؤ و عقيق ايله و بر طائفهسنى پيرلانطه و مرجانله و بر نوعنى آلتون و گوموش ايله يازدى. هم اويله بر طرزده سوسلنديروب منقّش ايتدى كه، اوقومايى بيلن و بيلمهين هركس تماشاسندن حيران اولوب إستحسان ايدردى. باخصوص أهلِ حقيقتڭ نظرينه او صورى گوزللك، معناسندهكى غايت پارلاق گوزللگڭ و غايت شيرين تزييناتڭ إشاراتى اولديغندن، پك قيمتدار بر آنتيقه اولمشدر.