”نه ياپييورسڭ؟ جزا چكهجكسڭ؛ بنى ده بلايه صوقهجقسڭ. بو ماللر ميرى ماليدر. بو أهالى چولوق چوجغيله عسكر اولمشلر ويا مأمور اولمشلر. شو ايشلرده سيويل اولارق إستخدام ايديلييورلر. اونڭ ايچون سڭا چوق ايليشميورلر. فقط إنتظام شديددر. پادشاهڭ هر يرده تلفونى وار و مأمورلرى بولونور. چابوق گيت، دخالت ايت!“ ديدى. فقط او سرسم عناد ايدوب ديدى:
”يوق، ميرى مالى دگل، بلكه وقف ماليدر، صاحبسزدر. هركس ايستديگى گبى تصرّف ايدهبيلير. بو گوزل شيلردن إستفادهيى منع ايدهجك هيچ بر سبب گورمييورم. گوزمله گورمزسهم اينانميهجغم.“ ديدى. هم فيلسوفانه چوق سفسطياتى سويلهدى. ايكيسى آراسنده جدّى بر مناظره باشلادى. أوّلا او سرسم ديدى:
صوڭره آرقداشى اوڭا جوابًا: ”بر كوى مختارسز اولماز. بر ايگنه اوستهسز اولماز، صاحبسز اولاماز. بر حرف كاتبسز اولاماز، بيلييورسڭ. ناصل اولويور كه، نهايت درجهده منتظم شو مملكت حاكمسز اولور؟ و بو قدر چوق ثروت كه، هر ساعتده بر شمندوفر (حاشيه) غائبدن گلير گبى قيمتدار، مصنّع ماللرله طولو گلير. بوراده دوكوليور گيدييور. ناصل صاحبسز اولور؟ و هر يرده گورونن إعلاننامهلر و بياننامهلر و هر مال اوستنده گورونن طرّه و سكّهلر، طامغهلر و هر كوشهسنده صاللانان بايراقلر ناصل مالكسز اولابيلير؟ سن آڭلاشيلييور كه، بر پارچه فرنگى اوقومشسڭ. بو إسلام يازيلرينى اوقويامييورسڭ. هم ده بيلندن صورمايورسڭ. ايشته گل، أڭ بيوك فرمانى سڭا اوقوياجغم.“