دردنجى رشحه: باق! اويله بر ضياىِ حقيقت نشر ايدر كه: أگر اونڭ او نورانى دائرۀِ حقيقتِ إرشادندن خارج بر صورتده كائناته باقسه‌ڭ؛ ألبته كائناتڭ شكلنى بر ماتمخانۀِ عمومى حكمنده و موجوداتى بربرينه أجنبى، بلكه دشمن و جامداتى دهشتلى جنازه‌لر و بتون ذوى الحياتى زوال و فراقڭ سيلله‌سيله آغلايان يتيملر حكمنده گورورسڭ. شيمدى باق: اونڭ نشر ايتديگى نور ايله او ماتمخانۀِ عمومى، شوق و جذبه ايچنده بر ذكرخانه‌يه إنقلاب ايتدى. او أجنبى، دشمن موجودات، برر دوست و قارداش شكلنه گيردى. او جامداتِ ميّتۀِ صامته؛ برر مونس مأمور، برر مسخّر خدمتكار وضعيتنى آلدى و او آغلاييجى و شكوا ايديجى كيمسه‌سز يتيملر، برر تسبيح ايچنده ذاكر ويا وظيفه پايدوسندن شاكر صورتنه گيردى.

بشنجى رشحه: هم او نور ايله؛ كائناتده‌كى حركات، تنوّعات، تبدّلات، تغيّرات معناسزلقدن و عبثيتدن و تصادف اويونجقلغندن چيقوب برر مكتوباتِ ربّانيه، برر صحيفۀِ آياتِ تكوينيه، برر مراياىِ أسماءِ إلٰهيه و عالم دخى بر كتابِ حكمتِ صمدانيه مرتبه‌سنه چيقديلر. هم إنسانى بتون حيواناتڭ مادوننه دوشورن حدسز ضعف و عجزى، فقر و إحتياجاتى و بتون حيوانلردن داها بدبخت ايدن، واسطۀِ نقلِ حزن و ألم و غم اولان عقلى، او نور ايله نورلانديغى وقت، إنسان بتون حيوانات، بتون مخلوقات اوستنه چيقار. او نورلانمش عجز، فقر، عقل ايله نياز ايله نازنين بر سلطان و فيزار ايله نازدار بر خليفۀِ زمين اولور. ديمك او نور اولمازسه كائنات ده، إنسان ده، حتّى هر شى دخى هيچه اينر. أوت ألبته بويله بديع بر كائناتده، بويله بر ذات لازمدر. يوقسه كائنات و أفلاك اولمامليدر.