دردنجيسى: شو اوستمده‌كى ساقويى، يدى سنه أوّل، أسكى اولارق آلمشدم. بش سنه‌در ألبسه، چماشير، پاپوچ، چوراب ايچون درت بچق ليرا ايله إداره ايتدم. بركت إقتصاد و رحمتِ إلٰهيه بڭا كافى گلدى.

ايشته شو نمونه‌لر گبى چوق شيلر وار و بركتِ إلٰهيه‌نڭ چوق جهتلرى وار. بو كوى خلقى چوغنى بيليرلر. فقط صاقين بونلرى فخر ايچون ذكر ايدييورم ظن ايتمه‌يڭز، بلكه مجبور اولدم. هم بنم ايچون اييلگه بر مدار اولديغنى دوشونمه‌يڭز. بو بركتلر، يا يانمه گلن خالص دوستلريمه إحساندر ويا خدمتِ قرآنيه‌يه بر إكرامدر ويا إقتصادڭ بركتلى بر منفعتيدر وياخود ”يا رحيم، يا رحيم“ ايله ذكر ايدن و يانمده بولونان درت كدينڭ رزقلريدر كه، بركت صورتنده گلير، بن ده اوندن إستفاده ايدرم. أوت حزين ميرميرلرينى دقّتله ديڭله‌سه‌ڭ، ”يا رحيم، يا رحيم“ چكدكلرينى آڭلارسڭ.

كدى بحثى گلدى، طاووغى خاطره گتيردى. بر طاووغم وار. شو قيشده، يمورطه ماكينه‌سى گبى پك آز فاصله ايله هر گون رحمت خزينه‌سندن بڭا بر يمورطه گتيرييوردى. هم بر گون ايكى يمورطه گتيردى؛ بن ده حيرتده قالدم. دوستلرمدن صوردم: ”بويله اولور مى؟“ ديدم. ديديلر: ”بلكه بر إحسانِ إلٰهيدر.“ هم شو طاووغڭ يازڭ چيقارديغى كوچك بر ياوروسى واردى. رمضانِ شريفڭ باشنده يمورطه‌يه باشلادى، تا قرق گون دوام ايتدى. هم كوچك، هم قيشده، هم رمضانده، بو مبارك حالى بر إكرامِ ربّانى اولديغنه، نه بنم و نه ده بڭا خدمت ايدنلرڭ شبهه‌مز قالمادى. هم نه وقت آننه‌سى كسدى، همان او باشلادى.. بنى يمورطه‌سز بيراقمدى.