دردنجى نقطه: أوهاملى بر قاچ سؤالڭ جوابيدر:

برنجيسى: أهلِ دنيا بڭا دير: ”نه ايله ياشايورسڭ؟ چاليشمه‌دن ناصل گچينييورسڭ؟ مملكتمزده تنبلجه اوطورانلرى و باشقه‌سنڭ سعيى ايله گچيننلرى ايسته‌مييورز.“

الجواب: بن إقتصاد و بركتله ياشايورم. رزّاقمدن باشقه كيمسه‌نڭ منّتنى آلمايورم و آلمامغه ده قرار ويرمشم. أوت گونده يوز پاره، بلكه قرق پاره ايله ياشايان بر آدم، باشقه‌سنڭ منّتنى آلماز. شو مسئله‌نڭ ايضاحنى هيچ آرزو ايتمييوردم. بلكه بر غرورى و بر أنانيتى إحساس ايدر فكريله، بيان ايتمك بڭا پك ناخوشدر. فقط مادام أهلِ دنيا أوهاملى بر صورتده صورييورلر، بن ده ديرم كه: كوچكلگمدن بَرى خلقلرڭ مالنى قبول ايتمه‌مك (وَلَوْ زكات دخى اولسه) هم معاشى قبول ايتمه‌مك (يالڭز بر ايكى سنه دار الحكمة الإسلاميه‌ده دوستلريمڭ إجباريله قبول ايتمگه مجبور اولدم و او پاره‌يى ده معنًا ملّته إعاده ايتدك) هم معيشتِ دنيويه ايچون منّت آلتنه گيرمه‌مك، بتون عمرمده بر دستورِ حياتمدر. أهلِ مملكتم و باشقه يرلرده بنى طانييانلر بونى بيلييورلر. بو بش سنه‌كى نفيمده، چوق دوستلر بڭا هديه‌لرينى قبول ايتديرمك ايچون چوق چاليشديلر، قبول ايتمدم. ”اويله ايسه ناصل إداره ايدرسڭ؟“ دينيلسه، ديرم: بركت و إكرامِ إلٰهى ايله ياشايورم. نفسم چندان هر حقارته، هر إهانته مستحق ايسه ده؛ فقط قرآن خدمتنڭ كرامتى اولارق، أرزاق خصوصنده إكرامِ إلٰهى اولان بركته مظهر اولويورم. {وَ اَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ} سرّيله، جنابِ حقّڭ بڭا ايتديگى إحساناتى ياد ايدوب، بر شكرِ معنوى نوعنده بر قاچ نمونه‌سنى سويله‌يه‌جگم. بر شكرِ معنوى اولمقله برابر، قورقويورم كه، بر ريا و غرورى إحساس ايده‌رك او مبارك بركت كسيلسين. چونكه مفتخرانه گيزلى بركتى إظهار ايتمك، كسيلمه‌سنه سبب اولور. فقط نه چاره، سويله‌مگه مجبور اولدم.