مكتوبات | اون آلتنجى مكتوب | 95
(90-105)

ايكنجى حكايه: شو سنه‌ده ايشيتدم كه، بر حادثه اولمش. او حادثه‌نڭ وقوعندن صوڭره يالڭز إجمالاً وقوعنى ايشيتديگم حالده، او واقعه ايله جدّى علاقه‌دار ايميشم گبى بر معامله گوردم. ذاتًا مخابره ايتمييوردم؛ ايتسه‌م ده پك نادر اولارق بر مسئلۀِ ايمانيه‌يى بر دوستمه يازاردم. حتّى درت سنه‌ده قارداشمه بر تك مكتوب يازدم. و إختلاطدن هم بن كنديمى منع ايدييوردم، هم ده أهلِ دنيا بنى منع ايدييوردى. يالڭز بر ايكى أحباب ايله، هفته‌ده بر دفعه گوروشه‌بيلييوردم. كويه گلن مسافرلر ايسه؛ آيده بر ايكيسى، بعض بر ايكى دقيقه بر مسئلۀِ آخرته دائر بنمله گوروشييوردى. بو غربت حالمده؛ غريب، يالڭز، كيمسه‌سز، نفقه ايچون چاليشمغه بنم گبيلره موافق اولميان بر كويده، هر شيدن هركسدن منع ايديلدم. حتّى درت سنه أوّل، خراب اولمش بر جامعى تعمير ايتديردم. مملكتمده إماملق و واعظلك وثيقه‌م أليمده اولديغندن، او جامعده درت سنه‌در (اﷲ قبول ايتسين) إماملق ايتديگم حالده، شو مبارك گچن رمضانده مسجده گيده‌مدم. بعضًا يالڭز نمازيمى قيلدم. جماعتله قيلينان نمازڭ يگرمى بش ثوابندن و خيرندن محروم قالدم.


سس يوق

مكتوبات