مكتوبات | اون سكزنجى مكتوب | 119
(118-127)
شو حقيقتى ايضاح ايده‌جك شو حكايۀِ تمثيليه‌يى ديڭله. شويله كه:

بر زمان أهلِ قلب ايكى چوبان وارمش. كنديلرى آغاج كاسه‌سنه سوت صاغوب يانلرينه بيراقديلر. قاوال تعبير ايتدكلرى دودوكلرينى، او سوت كاسه‌سى اوزرينه اوزاتمشلردى. بريسى ”اويقوم گلدى“ دييوب ياتار. اويقوده بر زمان قالير. اوته‌كيسى ياتانه دقّت ايدر، باقار كه؛ سينك گبى بر شى، ياتانڭ بورنندن چيقوب، سوت كاسه‌سنه باقييور و صوڭره قاوال ايچنه گيرر، اوبر اوجندن چيقار گيدر، بر گه‌وه‌ن آلتنده‌كى دليگه گيروب غائب اولور. بر زمان صوڭره ينه او شى دونر، ينه قاوالدن گچر، ياتانڭ بورننه گيرر؛ او ده اويانير. دير كه: ”أى آرقداش! عجيب بر رؤيا گوردم.“ او ده دير: ”اﷲ خير ايتسين، نه‌در؟“ دير كه: ”سوتدن بر دڭز گوردم. اوستنده عجيب بر كوپرى اوزانمش. او كوپرينڭ اوستى قپالى، پنجره‌لى ايدى. بن او كوپريدن گچدم. بر ميشه‌لك گوردم كه، باشلرى هپ سيورى. اونڭ آلتنده بر مغاره گوردم، ايچنه گيردم، آلتون طولو بر خزينه گوردم. عجبا تعبيرى نه‌در؟“

اويانيق آرقداشى ديدى: ”گورديگڭ سوت دڭزى، شو آغاج چناقدر. او كوپرى ده، شو قاوالمزدر. او باشى سيورى ميشه‌لك ده شو گه‌وه‌ندر. او مغاره ده، شو كوچك دليكدر. ايشته قازمايى گتير، سڭا خزينه‌يى ده گوستره‌جگم.“ قازمايى گتيرر. او گه‌وه‌نڭ آلتنى قازديلر، ايكيسنى ده دنياده مسعود ايده‌جك آلتونلرى بولديلر.

سس يوق

مكتوبات