مكتوبات | اون طوقوزنجى مكتوب | 260
(128-315)

حافظ عثمان خطّيله و باصمه‌سيله اولان قرآنِ معجز البيانڭ يازيلان كلمه‌لرى بربرينه باقييور. مثلا: سورۀِ كهفده {وَ ثَامِنُهُمْ كَلْبُهُمْ} كلمه‌سى آلتنده ياپراقلر دلينسه؛ سورۀِ فاطرده‌كى {قِطْمِيرٍ} كلمه‌سى، آز بر إنحرافله گورونه‌جك و او كلبڭ إسمى ده آڭلاشيلاجق. و سورۀِ يٰس‌ده ايكى دفعه {مُحْضَرُونَ} بربرى اوستنه؛ والصّافّاتده‌كى {مُحْضَرِينَ} و {مُحْضَرُونَ} هم بربرينه، هم اونلره باقييور؛ برى دلينسه، اوته‌كيلر آز بر إنحرافله گورونه‌جك. مثلا: سورۀِ سبأڭ آخرنده، سورۀِ فاطرڭ أوّلنده‌كى ايكى {مَثْنٰى} بربرينه باقار. بتون قرآنده يالڭز اوچ {مَثْنٰى} دن ايكيسى بربرينه باقمه‌لرى تصادفى اولاماز. و بونلرڭ أمثالى پك چوقدر. حتّى بر كلمه، بش آلتى يرده ياپراقلر آرقه‌سنده، آز بر إنحرافله بربرينه باقييورلر. و قرآنڭ بربرينه باقان ايكى صحيفه‌سنده، بربرينه باقان جمله‌لرى قيرمزى قلمله يازيلان بر قرآنى بن گوردم. ”شو وضعيت دخى، بر نوع معجزه‌نڭ أماره‌سيدر“، او وقت ديدم. داها صوڭره باقدم كه: قرآنڭ، متعدّد ياپراقلر آرقه‌سنده بربرينه باقار چوق جمله‌لرى وار كه، معنيدار بر صورتده بربرينه باقار. ايشته ترتيبِ قرآن إرشادِ نبوى ايله، منتشر و مطبوع قرآنلر ده إلهامِ إلٰهى ايله اولديغندن؛ قرآنِ حكيمڭ نقشنده و او خطّنده، بر نوع علامتِ إعجاز إشارتى وار. چونكه او وضعيت، نه تصادفڭ ايشى و نه ده فكرِ بشرڭ دوشونشيدر. فقط بعض إنحراف وار كه، او ده طبعڭ نقصانيدر كه؛ تام منتظم اولسه ايدى، كلمه‌لر تام بربرى اوزرينه دوشه‌جكدى.


سس يوق