مكتوبات | يگرمى ايكنجى مكتوب | 373
(372-394)
برنجى وجه: حقيقت نظرنده ظلمدر.

أى مؤمنه كين و عداوت بسله‌ين إنصافسز آدم! ناصلكه سن بر گميده ويا بر خانه‌ده بولونسه‌ڭ، سنڭله برابر طوقوز معصوم ايله بر جانى وار. او گمى‌يى غرق و او خانه‌يى إحراق ايتمگه چاليشان بر آدمڭ، نه درجه ظلم ايتديگنى بيليرسڭ. و ظالملگنى، سماواته ايشيتديره‌جك درجه‌ده باغيره‌جقسڭ. حتّى بر تك معصوم، طوقوز جانى اولسه؛ ينه او گمى هيچ بر قانونِ عدالتله باتيريلماز.


عينًا اويله ده: سن، بر خانۀِ ربّانيه و بر سفينۀِ إلٰهيه اولان بر مؤمنڭ وجودنده ايمان و إسلاميت و قومشولق گبى طوقوز دگل، بلكه يگرمى صفاتِ معصومه واركن؛ سڭا مضر اولان و خوشڭه گيتمه‌ين بر جانى صفتى يوزندن اوڭا كين و عداوت باغلامقله، او خانۀِ معنويۀِ وجودڭ معنًا غرق و إحراقنه، تخريب و باتماسنه تشبّث ويا آرزو ايتمك، اونڭ گبى شنيع و غدّار بر ظلمدر.


ايكنجى وجه: هم حكمت نظرنده دخى ظلمدر. زيرا معلومدر كه: عداوت و محبّت، نور و ظلمت گبى ضددرلر. ايكيسى، معناىِ حقيقيسنده اولارق برابر جمع اولامازلر.


أگر محبّت، كندى أسبابنڭ رجحانيتنه گوره بر قلبده حقيقى بولونسه، او وقت عداوت مجازى اولور؛ آجيمق صورتنه إنقلاب ايدر. أوت مؤمن، قارداشنى سَور و سوملى. فقط فنالغى ايچون يالڭز آجير. تحكّمله دگل، بلكه لطفله إصلاحنه چاليشير. اونڭ ايچون نصِّ حديث ايله: ”اوچ گوندن فضله مؤمن مؤمنه كوسوب قطعِ مكالمه ايتميه‌جك.“

سس يوق

مكتوبات