بن ديدم: او ده اولاماز. چونكه منازع‌ٌ فيه بر مال بولونسه، أگر ايكى مدّعى بربرينه ياقين ايسه و قربيتِ مكان وارسه؛ او وقت او مال، ايكيسندن باشقه برينڭ ألنده ويا ايكيسنڭ أللرى يتيشه‌جك بر صورتده بر يره بيراقيله‌جق. هانگيسى إثبات ايتسه او آلير. أگر او ايكى مدّعى بربرندن غايت اوزاق، برى مشرقده، برى مغربده ايسه؛ او وقت قاعدةً صاحب اليد كيم ايسه اونڭ ألنده بيراقيله‌جقدر. چونكه اورته‌ده بيراقمق قابل دگلدر. ايشته قرآن قيمتدار بر مالدر. بشر كلامى جنابِ حقّڭ كلامندن نه قدر اوزاقسه، او ايكى طرف او قدر، بلكه حدسز بربرندن اوزاقدر. ايشته، ثرادن ثريّايه قدر بربرندن اوزاق او ايكى طرف اورته‌سنده بيراقمق ممكن دگلدر. هم اورته‌سى يوقدر. چونكه وجود و عدم گبى و نقيضين گبى ايكى ضددرلر. اورته‌سى اولاماز. اويله ايسه، قرآن ايچون صاحب اليد، طرفِ إلٰهيدر. اويله ايسه، اونڭ ألنده قبول ايديلوب، اويله‌جه دلائلِ إثباته باقيله‌جق. أگر اوته‌كى طرف اونڭ كلام اﷲ اولديغنه دائر بتون برهانلرى برر برر چوروتسه، ألنى اوڭا اوزاته‌بيلير. يوقسه اوزاتاماز. هيهات! بيڭلر براهينِ قطعيه‌نڭ ميخلريله عرشِ أعظمه چاقيلان بو معظّم پيرلانطه‌يى هانگى أل بتون او ميخلرى سوكوب، او ديركلرى كسوب اونى دوشوره‌بيلير؟ ايشته أى شيطان! سنڭ رغمڭه أهلِ حق و إنصاف بو صورتده‌كى حقيقتلى محاكمه ايله محاكمه ايدرلر. حتّى أڭ كوچك بر دليلده دخى قرآنه قارشى ايمانلرينى زياده‌لشديررلر. سنڭ و شاكردلريڭڭ گوسترديگى يول ايسه: بر كرّه بشر كلامى فرض ايديلسه، يعنى عرشه باغلانان او معظّم پيرلانطه يره آتيلسه؛ بتون ميخلرڭ قوّتنده و چوق برهانلرڭ متانتنده بر تك برهان لازم كه، اونى يردن قالديروب عرشِ معنوى‌يه چاقسين... تا كفرڭ ظلماتندن قورتولوب، ايمانڭ أنوارينه ايريشسين. حالبوكه بوڭا موفّق اولمق پك گوچدر. اونڭ ايچون سنڭ دسيسه‌ڭ ايله شو زمانده، بى‌طرفانه محاكمه صورتى آلتنده چوقلرى ايمانلرينى غيب ايدييورلر.