ملائكه، إنسان گبى بر صورته إنحصار ايتمز؛ مشخّص ايكن، بر كلّى حكمنده‌در. حضرتِ عزرائيل عليه السلام، قبضِ أرواحه مؤكّل اولان ملائكه‌لرڭ ناظريدر.

”هر ئولونڭ روحنى، حضرتِ عزرائيل عليه السلام مى بِالذّات قبض ايدييور؟ يوقسه عونه‌لرى مى قبض ايدييورلر؟“ بو خصوصده اوچ مسلك وار:

برنجى مسلك: عزرائيل عليه السلام، هركسڭ روحنى قبض ايدر. بر ايش بر ايشه مانع اولماز، چونكه نورانيدر. نورانى بر شى، حدسز آيينه‌لر واسطه‌سيله حدسز يرلرده بِالذّات بولونه‌بيلير و تمثّل ايدر. نورانينڭ تمثّلاتى، او نورانى ذاتڭ خاصّه‌سنه مالكدر؛ اونڭ عينى صاييلير، غيرى دگلدر. گونشڭ آيينه‌لرده‌كى مثاللرى، گونشڭ ضيا و حرارتنى گوسترديگى گبى؛ ملائكه گبى روحانيلرڭ دخى، عالمِ مثالڭ آيرى آيرى آيينه‌لرنده مثاللرى اونلرڭ عينلريدر، خاصّه‌لرينى گوستررلر. فقط آيينه‌لرڭ قابليتنه گوره تمثّل ايدييورلر. ناصلكه حضرتِ جبرائيل عليه السلام، بر وقتده دحيه صورتنده صحابه‌لر ايچنده گورونديگى دقيقه‌ده، بيڭلر يرده باشقه صورتلرده و عرشِ أعظم اوڭنده، شرقدن غربه قدر گنيش و محتشم قنادلريله سجده ايدييوردى. هر يرده، او يرڭ قابليتنه گوره تمثّلى وارمش؛ بر آنده بيڭلر يرده بولونويورمش.

ايشته شو مسلگه گوره؛ قبضِ روح وقتنده، إنسانڭ آيينه‌سنه تمثّل ايدن مَلك الموتڭ إنسانى و جزئى بر مثالى، حضرتِ موسى عليه السلام گبى بر اولو العزم و جلاللى و حدّتلى بر ذاتڭ طوقاتنه معروض اولمق و او مثالى مَلك الموتڭ لباسى حكمنده‌كى صورتِ مثاليه‌سنده‌كى گوزينى چيقارمق؛ نه محالدر، نه فوق العاده‌در، نه ده غيرِ معقولدر.