أوّلا: بو چشيد مسائلى مناقشه ايتمه‌نڭ برنجى شرطى؛ إنصاف ايله، حقّى بولمق نيّتيله، عنادسز بر صورتده، أهل اولانلرڭ مابيْننده، سوءِ تلقّى‌يه سبب اولمادن مذاكره‌سى جائز اولابيلير. او مذاكره حق ايچون اولديغنه دليل شودر كه: أگر حق، معارضڭ ألنده ظاهر اولسه، متأثّر اولماسين، بلكه ممنون اولسون؛ چونكه بيلمديگى شيئى اوگرندى. أگر كندى ألنده ظاهر اولسه، فضله بر شى اوگرنمدى، بلكه غروره دوشمك إحتمالى وار.

ثانيًا: سببِ مناقشه، أگر حديث ايسه؛ حديثڭ مراتبنى و وحىِ ضمنينڭ درجاتنى و تكلّماتِ نبويه‌نڭ أقسامنى بيلمك لازم. عوام ايچنده مشكلاتِ حديثيه‌يى مناقشه ايتمك، إظهارِ فضل صورتنده آووقات گبى كندى سوزينى طوغرى گوسترمك و أنانيتنى، حقّه و إنصافه ترجيح ايتمك صورتنده دليللر آرامق جائز دگلدر. مادام شو مسئله آچيلمش، مدارِ مناقشه ايديلمش، بيچاره عوامِ ناسڭ ذهننده سوءِ تأثير ايدييور. چونكه شو گبى متشابه حديثلرى عقلنه صيغيشديرامديغى ايچون؛ أگر إنكار ايتسه دهشتلى بر قپو آچار، يعنى كوچوجك عقلنه صيغيشميان قطعى حديثلرى دخى إنكاره يول آچار. أگر ظاهرِ حديثڭ معناسنى طوته‌رق اويله قبول ايدوب نشر ايتسه، أهلِ ضلالتڭ إعتراضاتنه و ”خرافاتدر“ ديمه‌لرينه يول آچار. مادام بو متشابه حديثه، لزومسز و ضررلى بر طرزده نظرِ دقّت جلب ايديلمش و بو چشيد حديثلر چوق وارد اولمش، ألبته شبهه‌لرى إزاله ايده‌جك بر حقيقتى بيان ايتمك لازم گلير. شو حديث قطعى اولسون ويا اولماسين، او حقيقتى ذكر ايتمك گركدر.

ايشته يازديغمز رساله‌لرده، أزجمله يگرمى دردنجى سوزڭ اوچنجى دالنده اون ايكى أصل ايله و دردنجى دالنده و اون طوقوزنجى مكتوبڭ وحيڭ تقسيماتنه دائر مقدّمه‌سنده‌كى بر أساسنده تفصيلاته إكتفاءً، بوراده إجمالاً او حقيقته بر إشارت ايدرز. شويله كه: