مكتوبات | يگرمى طوقوزنجى مكتوب | 591
(560-665)

حيوانات عالمنى گورديگم وقت، حدسز إحتياجات و شدّتلى آجلقلريله برابر ضعف و عجزلرى، او عالمى بڭا چوق قراڭلقلى و حزين گوستردى. بردن رحمٰن إسمى، رزّاق برجنده (يعنى معناسنده) بر شمسِ تابان گبى طلوع ايتدى؛ او عالمى باشدن باشه رحمت ضياسيله يالديزلادى.


صوڭره او عالمِ حيوانات ايچنده، أطفال و ياورولرڭ ضعف و عجز و إحتياج ايچنده چيرپندقلرى، حزين و هركسى رقّته گتيره‌جك بر قراڭلق ايچنده ديگر بر عالمى گوردم. بردن رحيم إسمى شفقت برجنده طلوع ايتدى، او قدر گوزل و شيرين بر صورتده او عالمى ايشيقلانديردى كه؛ شكوا و رقّت و حزندن گلن ياش طامله‌لرينى، فرح و سروره و شكرڭ لذّتندن گلن طامله‌لره چويردى.


صوڭره سينه‌ما پرده‌سى گبى بر پرده داها آچيلدى، عالمِ إنسانى بڭا گوروندى. او عالمى او قدر قراڭلقلى، او قدر ظلماتلى، دهشتلى گوردم كه؛ دهشتمدن فرياد ايتدم، ”أيواه!“ ديدم. چونكه گوردم كه: إنسانلرده‌كى أبده اوزانوب گيدن آرزولرى، أمللرى و كائناتى إحاطه ايدن تصوّرات و أفكارلرى و أبدى بقا و سعادتِ أبديه‌يى و جنّتى غايت جدّى ايسته‌ين همّتلرى و إستعدادلرى و حدسز مقاصده و مطالبه متوجّه فقر و إحتياجاتلرى و ضعف و عجزيله برابر، هجومه معروض قالدقلرى حدسز مصيبت و أعدالريله برابر؛ غايت قيصه بر عمر، غايت دغدغه‌لى بر حيات، غايت پريشان بر معيشت ايچنده، قلبه أڭ أليم و أڭ مدهش حالت اولان متمادى زوال و فراق بلاسى ايچنده، أهلِ غفلت ايچون ظلماتِ أبدى قپوسى صورتنده گورولن قبره و مزارستانه باقييورلر، برر برر و طائفه طائفه او ظلمات قويوسنه آتيليورلر. ايشته بو عالمى بو ظلمات ايچنده گورديگم آنده، قلب و روح و عقلمله برابر بتون لطائفِ إنسانيه‌م، بلكه بتون ذرّاتِ وجودم فرياد ايله آغلامغه حاضر ايكن؛ بردن جنابِ حقّڭ عادل إسمى حكيم برجنده، رحمٰن إسمى كريم برجنده، رحيم إسمى غفور برجنده (يعنى معناسنده)، باعث إسمى وارث برجنده، محيى إسمى محسن برجنده، ربّ إسمى مالك برجنده طلوع ايتديلر. او عالمِ إنسانى ايچنده‌كى چوق عالملرى تنوير ايتديلر، ايشيقلانديرديلر و نورانى آخرت عالمندن پنجره‌لر آچوب، او قراڭلقلى إنسان دنياسنه نورلر سرپديلر.


سس يوق