هايدى فرضِ محال اولارق بن استادلق دعوا ايتسه‌م، مادام شيمدى أهلِ ايمانڭ طبقاتنى، عوامدن خواصّه قدر، معروض قالدقلرى أوهام و شبهاتدن قورتارمق چاره‌سنى بولدق؛ او علما يا داها قولاى بر چاره‌سنى بولسونلر وياخود بو چاره‌يى إلتزام ايدوب درس ويرسينلر، طرفدار اولسونلر. علماء السوء حقّنده بر تهديدِ عظيم وار. بو زمانده أهلِ علم زياده دقّت ايتملى. هايدى فرض ايتسه‌ڭز كه، دشمنلريمزڭ ظنّى گبى بن، بنلك حسابنه بويله بر خدمتده بولونويورم. عجبا دنيوى و ملّى بر مقصد ايچون، چوق ذاتلر أنانيتى ترك ايدوب، فرعون‌مشرب بر آدمڭ كمالِ صداقتله أطرافنه طوپلانوب، شدّتلى بر تساندله ايش گوردكلرى حالده؛ عجبا بو قارداشڭز، حقيقتِ قرآنيه و حقائقِ ايمانيه أطرافنده، كندى أنانيتنى ستر ايتمكله برابر، او دنيوى قوميته‌نڭ اونباشيلرى گبى، تركِ أنانيتله حقائقِ قرآنيه أطرافنده بر تساندى سزدن ايسته‌مگه حقّى يوق ميدر؟ سزڭ أڭ بيوك عالملريڭز ده، اوڭا ”لبّيك“ ديمه‌مسنده حقسز دگل ميدرلر؟

قارداشلرم، أنانيتڭ ايشمزده أڭ تهلكه‌لى جهتى، قيصقانجلقدر. أگر صِرف ِﷲ ايچون اولمازسه، قيصقانجلق مداخله ايدر، بوزار. ناصلكه بر إنسانڭ بر ألى، بر ألنى قيصقانمز و گوزى، قولاغنه حسد ايتمز و قلبى عقلنه رقابت ايتمز. اويله ده: بو هيئتمزڭ شخصِ معنويسنده هر بريڭز بر طويغو، بر أعضا حكمنده‌سڭز. بربريڭزه قارشى رقابت دگل، بِالعكس بربريڭزڭ مزيتيله إفتخار ايتمك، متلذّذ اولمق بر وظيفۀِ وجدانيه‌ڭزدر.

بر شى داها قالدى، أڭ تهلكه‌سى اودر كه: ايچڭزده و أحبابڭزده، بو فقير قارداشڭزه قارشى بر قيصقانجلق طمارى بولونمق، أڭ تهلكه‌ليدر. سزلرده مهمّ أهلِ علم ده وار. أهلِ علمڭ بر قسمنده، بر أنانيتِ علميه بولونور. كندى متواضع ده اولسه، او جهتده أنانيتليدر. چابوق أنانيتنى بيراقماز. قلبى، عقلى نه قدر ياپيشسه ده؛ نفسى، او علمى أنانيتى جهتنده إمتياز ايستر، كندينى صاتمق ايستر، حتّى يازيلان رساله‌لره قارشى معارضه ايستر. قلبى رساله‌لرى سَوْديگى و عقلى إستحسان ايتديگى و يوكسك بولديغى حالده؛ نفسى ايسه، أنانيتِ علميه‌دن گلن قيصقانجلق جهتنده ضمنى بر عداوت بسلر گبى، سوزلرڭ قيمتلرينڭ تنزيلنى آرزو ايدر تا كه كندى محصولاتِ فكريه‌سى اونلره يتيشسين، اونلر گبى صاتيلسين. حالبوكه بِالمجبوريه بونى خبر ويرييورم كه: