قسطمونى لاحقه‌سى | توحيدڭ ايكى برهانِ معظّمى | 208
(195-221)

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ
    قارداشلرم!
    قرآنڭ بر تك آيتنڭ بر تك إشارتى إخبارِ غيب نوعندن بر لمعۀِ إعجازيه‌يى توافق صورتيله گوسترديگنى معنوى بر إخطار ايله گوردم.
    {اَيُحِبُّ اَحَدُكُمْ اَنْ يَاْكُلَ لَحْمَ اَخِيهِ مَيْتًا} بو آيتِ كريمه‌نڭ مقامِ جفريسى (شدّه و تنوين صاييلمازسه) بيڭ اوچ يوز أللى بر (١٣٥١)، (مَيْتًا)ئڭ أصلى (مَيِّتًا) اولماسندن بيڭ اوچ يوز آلتمش بر (١٣٦١) ايده‌رك؛ بو تاريخده، امورِ عظيمه‌دن بر دهشتلى غيبتى، بو آيتڭ معناىِ إشارى كلّيتنده داخل ايدييور. امورِ عظيمه‌دن بويله بر عجيب غيبت عين تاريخده، عين سنه‌ده وقوعه گلدى. شويله كه:
    اون سكز سنه مدّتنده سنّتِ سنيه‌يى محافظه ايچون باشنه شاپقه قويماديغندن، اون سكز سنه‌در حپسِ منفرد حكمنده إختلاطدن منع و يالڭز بر اوطه‌ده حياتنى گچيرمگه مجبور ايديلن و خصوصى عبادتگاهنده أذانِ محمّدى اوقويوب ”اَﷲُ أَكْبَرُ“ ديديگندن و ”لاَ إِلٰهَ إِلاَّ اﷲُ“ حقيقتنى گونش گبى گوسترديگندن، يوز آرقداشىله تحتِ توقيفه آلينان و محكوم ايديلن بر آدمى، يوزر أماره و قرينه‌لره إستنادًا عنايتِ إلٰهيه‌دن گلديگنه قطعى بر قناعتى ايله إشاراتِ قرآنيه‌دن بر مژده‌يى هم كندينه، هم مصيبتزده آرقداشلرينه بر تسلّى نيتيله بيان ايتديگى ايچون اونى غيبت و غليظ تعبيراتله تشهير ايتمك و اونڭ درسلريله ايمانلرينى قورتاران معصوم شاكردلرينى اوندن تنفير ايدوب شبهه‌لر ويرمك؛ گويا اورته‌لقده مدارِ إنكار هيچ بر شى يوق و هيچ بر منكراتى و جنايتى گورميور گبى، يالڭز او بيچاره‌نڭ موهوم بر خطاسنى، سكز سنه‌ده سكسان مدقّقلرڭ نظرنده صاقلانان و سطحى و عنادى نظرينه گوره بر إجتهادى ياڭليشنى گورويور ظنّيله غليظ تعبيرلر ايله ذمّ ايتمك؛ ألبته بو عصرده، بو مملكتده قرآنِ معجز البيانڭ قصدًا إشارتنه مدار اولابيلير عظيم بر حادثه‌در. بنجه، قرآنڭ ناصلكه هر سوره و بعضًا بر آيت و بعضًا بر كلمه بر معجزه اولور؛ اويله ده بو آيتڭ تك بر إشارتى، إخبارِ غيب نوعندن بر لمعۀِ إعجازيه‌در.
 

سس يوق