Pika e parë.

15) “Djelmosha (fëmijë) të gjithmonshëm”

Sekreti i këtij ajeti do të thotë: Bijtë e myslimanëve që vdesin para se të hyjnë në moshën madhore do të mbeten si fëmijë të parajsës përjetësisht. Prindërit nëse e fitojnë parajsën, do të jetojnë pranë fëmijëve të tyre të dashur. Ata do të jetojnë me të gjitha gëzimet dhe kënaqësitë e atjeshme. Të përkëdhelësh fëmijët është një dhuratë e çmuar për kënaqësinë tënde. Parajsa është pikërisht vendi i kënaqësive.

Në qoftë se në këtë jetë të përkohshme do të dëshirosh të përkëdhelësh një fëmijë, duke përballuar për shumë vjet me radhë vështirësitë më të hidhura të kësaj bote, në jetën e Përtejme kënaqësitë e pastra do të jenë shumë herë më të mëdha dhe do të shijohen për miliona vjet. Kurrfarë kënaqësie tjetër nuk mund të zërë vendin e saj. Zoti me këtë Ajet përhap një lajm dhe një myzhde.

16) “Djelmosha (fëmijë) të gjithmonshëm”.

Pika e dytë. Një herë një njeri ishte i burgosur. Pranë i çojnë fëmijën e tij të dashur. Babait fatkeq prania e fëmijës ia shtoi dhe ia dyfishoi hidhërimin dhe përmallimin. Kryetari i dërgon një lajmëtar të burgosurit, që t’i thotë: "Fëmijën tënd, që është një prej pjesëtarëve të popullit tim, do ta marr pranë vetes dhe do ta vendos të jetojë në një vilë të bukur. Babai i mjerë qan duke bërtitur: "Ngushëllimin dhe qetësinë që më jep djali im, s’mund të ta jap ty!" Shokët e tij i thanë: "Shqetësohesh kot. Po qe se të dhimbset djali, gëzohu që s’do të rrijë me ty në këtë burg të zi.