Tâ ki, iki hayatımıza lâzım şeyler o sermaye ile alınsın. Biz kısacık hayat-ı dünyeviyeye yirmiüç saatı sarf edip; beş farz namaza kâfi gelen bir saati, pek çok uzun olan hayat-ı uhreviyemize sarfetmezsek, ne kadar hilâf-ı akıl bir hata ve o hatânın cezası olarak hem kalbî, hem ruhî sıkıntıları çekmek ve o sıkıntılar yüzünden ahlâkını bozmak ve me’yusane hayatını geçirmek sebebiyle değil terbiye almak, belki terbiyenin aksine gitmekle ne derece hasaret ederiz kıyas edilsin. Eğer, bir saati beş farz namaza sarfetsek, o halde hapis ve musibet müddetinin her bir saati bazen bir gün ibâdet ve fâni bir saati bâki saatler hükmüne geçebilmesi ve kalbî ve ruhî me’yusiyet ve sıkıntıların kısmen zevâl bul-ması ve hapse sebebiyet veren hatâlara kef-fâreten affettirmesi ve hapsin hikmeti olan terbiyeyi alması, ne derece kârlı bir imtihan, bir ders ve musibet arkadaşları ile tesel-lidârâne bir hoş sohbet olduğu düşünülsün!..

Dördüncü Söz’de denildiği gibi: Bin lira ikramiye kazancı için, bin adam iştirâk etmiş bir piyango kumarına, yirmidört lirasından beşon lirayı veren ve yirmidörtden birisini ebedi bir mücevherat hazinesinin biletine vermeyen... -