جَمَعْتُ الطِّبَّ فِى بَيْتَيْنِ جَمْعًا * وَحُسْنُ الْقَوْلِ فِى قِصَرِ الْكَلاَمِ

فَقَلِّلْ اِنْ اَكَلْتَ وَبَعْدَ اَكْلٍ تَجَنَّبْ * وَالشِّفَاۤءُ فِى اْلاِنْهِضَامِ

وَلَيْسَ عَلَى النُّفُوسِ اَشََدُّ حَالاً * مِنْ اِدْخَالِ الطَّعَامِ عَلَى الطَّعَامِ

Ягъни "Тыйб гыйлемен ике җөмлә белән аңлатам: Сүзнең гүзәллеге аның кыска булуында һәм ашаган вакытта аз аша, ашаганнан соң дүрт-биш сәгать ашамый тор. Шифа (гәүдәнең сәламәтлеге) ризыкны үзләштерү һәм сеңдерүдәдер, ягъни сеңде-релүе җиҗел булырлык кына аша. Нәфес-не һәм ашказанын иң йончыта торган хәл - аш өстенә аш ашаудыр. " (Искәрмә)

 (Искәрмә): Ягъни гәүдәгә иң зыянлы нәрсә -дүрт- биш сәгать тәнәфес итмичә ашау яки ләззәтләнү өчен төрле ашларны бер-берсе артыннан ашказанына тутырудыр.

 Гаҗәпкә лаек гыйбрәтле вакыйга: Шушы "Икътисад Рисаләсе" китабын биш-алты кеше язган. Аерым-аерым урын-нарда, аерым нөсхәдән алып күчереп язу аркасында нөсхәләр бер-берсеннән шактый аерыла. Биредә әлифләрне уйламыйча яз-ганнар. һәрбер нөсхәдәге әлифләр догадан башка илле бер, дога белән бергә илле өчкә туры килә. Болар, һичшиксез, Аллаһның рәхмәтен күрсәтеп, бу хәлнең үз-үзеннән барлыкка чыкмаганлыгын исбат итә. Икъ-тисадтагы бәрәкәтнең искиткеч кәрамәт дәрәҗәсенә чыгуына бер дәлилдер. һәм дә бу китапның язылуы елына "Икътисад едъ/"исеме кушылу бик урынлыдыр.