Бироқ мазкур қоидага биноан, у эҳсон хоҳиши юзлаб шароитнинг бир шарти бўла олади холос.

Масалан, Рисолаи Нурнинг шогирдлари ичида Жаноби Ҳақнинг неъматларига сазовор бўлган баъзи зотлар (Ҳусров, Раъфат каби) иқтиронни иллат билан чалкаштириб, Устодига ортиқча миннатдорчилик билдирадилар. Ҳолбуки, Жаноби Ҳақ Қуръоний дарсларда, уларга берган фойдаланиш неъмати билан Устозларига эҳсон этган ифода неъматини баробар қилган, бир-бирига яқин қилган. Улар дейдиларки: "Агар Устозимиз бу ерга келмасайди, биз бу дарсни ололмасдик. Шундай экан унинг ифодаси, истифода этишимизга иллатдир." Мен эса дейман:

"Эй қардошларим! Жаноби Ҳақнинг менга ҳам, сизларга ҳам берган неъмати баробар келган. Икки неъматнинг ҳам иллати, раҳмати Илоҳиядир. Мен ҳам сиз каби иқтиронни иллат билан чалкаштириб, бир вақт Рисолаи Нурнинг сизлар каби олмос қаламли юзлаб шогирдларидан кўп миннатдор бўлардим. Ва дер эдимки: "Булар бўлмаса эди, мен каби ярим уммий бир бечора қандай қилиб хизмат қиларди?" Сўнгра англадимки, сизларга қалам воситаси ила берилган қудсий неъматдан сўнгра, менга ҳам бу хизматда муваффақият эҳсон этган. Бир бирига иқтирон қилган, бир бирининг иллати бўлолмайдилар. Мен сизга ташаккур эмас, балки сизни табриклайман. Сиз ҳам менга миннатдорчилик ўрнига дуо қилиб табриклангиз."