Тавҳидга доир тўрт кичик рамздир.

Биринчи Рамз: Эй сабабпараст инсон! Ажабо, ғаройиб гавҳарлардан иборат бир ажойиб қаср қурилаётганини кўрсанг. Унинг биносига сарфланган гавҳарларнинг бир қисми фақат Чинда бўлса, бошқа қисми Андалусда, бир қисми ёманда, бир қисми Сибирдан бошқа жойда топилмаса. Бинонинг қурилиш даврида, бир куннинг ўзида шарқ, шимол, ғарб, жанубдан у гавҳар тошлар осонликча келтирилиб қурилганини кўрсанг. Ул қасрнинг устаси бутун ер куррасига ҳукми ўтадиган бир мўъжизакор ҳоким эканига ҳеч шубҳанг қоладими?

Демак, ҳар бир ҳайвон шундай бир илоҳий қасрдир. Хусусан инсон, ўша қасрларнинг энг гўзали ва у саройларнинг энг ажибидир. Ва бу инсон деб аталувчи саройнинг гавҳарлари бир қисми руҳлар оламидан, бир қисми олами мисолдан ва лавҳи маҳфуздан ва бошқа бир қисми эса ҳаво оламидан, нур оламидан, унсурлар оламидан келгани каби, эҳтиёжлари абадиятга қадар узанган, орзулари самовот ва ернинг ҳар тарафига таралган, робиталари, алоқалари дунё ва охиратга ёйилган бир ажойиб сарой ва бир ғаройиб қасрдир.