Иккинчи маҳол. Сенинг вужудинг минг қуббали фавқулодда бир саройга ўхшарки, ҳар бир қуббасида тошлар тиргаксиз равишда бирбирига бош қўйиб, муаллақда турғизилган. Балки сенинг вужудинг бу саройдан ҳам минг карра янада ажибдир. Чунки у вужуд саройинг доимо мукаммал интизом билан янгиланиб туради. Ғоят хориқо бўлган руҳ, қалб ва маънавий латоифдан қатъи назар, ёлғиз жасадингдаги ҳар бир аъзо бир қуббали манзил ҳукмидадир. Зарралар ул қуббадаги тошлар каби бирбирлари билан мукаммал мувозанат ва интизом ила бирбирига бош қўйиб, хориқо бир бино, юксак суратда бир санъат, кўз ва тил каби биттадан ажиб қудрат мўъжизасини кўрсатмоқдалар. Агар бу зарралар ҳар бири шу олам устасининг амрига тобеъ бўлган биттадан маъмур бўлмаса эди, у ҳолда ҳар бир зарра у жасаддаги барча зарраларга ҳам мутлақ ҳоким, ҳам ҳар бирисига мутлақ маҳкум, ҳам жасаддаги ҳар бир аъзонинг мисхли, ҳам ҳокимият нуқтасида бирбирига зид, хам ёлғиз Вожибул Вужудга махсус бўлган кўп сифатларнинг масдари, манбаи, ҳам ғоят муқайяд, ҳам ғоят мутлақ бир суратда бўлиши лозим бўларди. Бу иш ул зарраларнинг қўлларидан келмаслиги билан бир қаторда, сирри ваҳдад ила фақат бир Воҳиди Аҳаднинггина асари бўла оладиган ғоят мунтазам бир ягона санъатни у ҳадсиз зарраларга бермоқликни заррача шуури бўлган одам жуда очиқ бир маҳол, балки юзта маҳол эканини идрок этади.