Sözler | Otuzİkinci Söz | 652
(590-652)
MÜNÂCÂT

Yâ Rab! Nasıl büyük bir sarayın kapısını çalan bir adam, açılmadığı vakit, o sarayın kapısını, diğer makbûl bir zâtın sarayca me’nus sadasıyla çalar; tâ ona açılsın... Öyle de: Bîçare ben dahi, senin dergâh-ı rahmetini, mahbub abdin olan Üveys-el Karanî’nin nidasıyla ve münâcâtıyla şöyle çalıyorum.O dergâhını ona açtığın gibi, rahmetinle bana da aç.



Səs yoxdur

Sözler