Да,навистина, воколку се работи за напредок, свртувајќи ги чувствата како срцето, тајните на душата, паметот, па и мечтаењата и сотанатите чувства кои се дадени на човекот кон вечниот живот, секое од нив се опфаќа со прикладна должност. Во спротивно тие што заскитале мислат дека е напредок да се навлезе во сите детали на овосветскиот живот и за да ги вкуси сите видови на сладости и уживања, па и оние најбаналните, чувства на срцето и паметот ги подвргнува на душата склона кон зло, што не претставува напредок туку понижување. Оваа вистина ја видов во една состојба на занес во следниот настан :
     Влегувајќи во еден голем град, видов дека во него се наоѓаат големи дворци.Гледам низ портите на некои дворци и забележав дека е весело како во еден театар што привлекува внимание и ссекого го развеселува. Притоа забележав дека до портите дојде домаќинот на дворецот со кучето со кое што си играше.
Жени со непознати момчиња водеа слатки разговори додека зрели девојки организираа детски игри за деца. Вратарот како да им издаваше заповеди при што завзеде став на актер. Тогаш разбрав дека внатрешноста на дворецот е потполно празна и сите важни должности беа запоставени. Моралот паднал толку ниско што тоа можеше да се види уште од портите.
     Потоа паднав и наидов на еден друг голем дворец. Пред портите видов испружено верно куче и вратар со груб, цврст и студен изглед.