بِسْمِ اﷲِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ ❊ اَلصَّلٰوةُ عِمَادُ الدِّينِ

نماز، نه قدر قيمتدار و مهمّ، هم نه قدر اوجوز و آز بر مصرف ايله قزانيلير، هم نمازسز آدم نه قدر ديوانه و ضررلى اولديغنى، ايكى كرّه ايكى درت ايدر درجه‌سنده قطعى آڭلامق ايسترسه‌ڭ؛ شو تمثيلى حكايه‌جگه باق، گور:

بر زمان بر بيوك حاكم، ايكى خدمتكارينى، (هر بريسنه يگرمى درت آلتون ويروب) ايكى آى اوزاقلقده خاص و گوزل بر چيفتلگنه إقامت ايتمك ايچون گوندرييور. و اونلره أمر ايدر كه: ”شو پاره ايله يول و بيلت مصرفى ياپيڭز. هم اوراده‌كى مسكنڭزه لازم بعض شيلرى مبايعه ايديڭز. بر گونلك مسافه‌ده بر ايستاسيون واردر. هم آرابه، هم گمى، هم شمندوفر، هم طيّاره بولونور. سرمايه‌يه گوره بينيلير.“

ايكى خدمتكار، درس آلدقدن صوڭره گيدرلر. بريسى بختيار ايدى كه، ايستاسيونه قدر بر پارچه پاره مصرف ايدر. فقط او مصرف ايچنده أفنديسنڭ خوشنه گيده‌جك اويله گوزل بر تجارت ألده ايدر كه؛ سرمايه‌سى بردن بيڭه چيقار. اوته‌كى خدمتكار بدبخت، سرسرى اولديغندن؛ ايستاسيونه قدر يگرمى اوچ آلتوننى صرف ايدر. قماره مماره ويروب ضايع ايدر، بر تك آلتونى قالير. آرقداشى اوڭا دير: ”ياهو، شو ليراڭى بر بيلته وير. تا، بو اوزون يولده يايان و آج قالميه‌سڭ. هم بزم أفنديمز كريمدر؛ بلكه مرحمت ايدر، ايتديگڭ قصورى عفو ايدر. سنى ده طيّاره‌يه بينديررلر. بر گونده محلِّ إقامتمزه گيدرز. يوقسه ايكى آيلق بر چولده آج، يايان، يالڭز گيتمگه مجبور اولورسڭ.“ عجبا شو آدم عناد ايدوب، او تك ليراسنى بر دفينه آناختارى حكمنده اولان بر بيلته ويرمه‌يوب، موقّت بر لذّت ايچون سفاهته صرف ايتسه؛ غايت عقلسز، ضررلى، بدبخت اولديغنى، أڭ عقلسز آدم دخى آڭلاماز مى؟